Wie al een tijdje naar Israël reist, weet er alles van. „Hi, ik ben van El Al Security. Ik ga je een paar vragen stellen.” Een keurig geüniformeerde jongedame of -man vormt het eerste ‘obstakel’ op weg naar de vliegtuigstoel. En dus op weg naar huis.

Die controle was in het verleden met de nodige geheimzinnigheid –en bijbehorende zenuwen– omgeven. Om te beginnen werd je paspoort ingenomen. Als er Arabische –laat staan Iraanse– stempels in stonden, had je al bij voorbaat een probleem.

En dan volgden de vragen. Om te beginnen het standaardrijtje, dat ook tegenwoordig nog wordt afgewerkt: Heb je zelf je bagage ingepakt? Waar was je koffer sindsdien? En, veel belangrijker: Heeft iemand je iets meegegeven? Want ook al lijkt het op een cadeautje, het zou een bom kunnen zijn.

Vroeger moest je dan ook nog precies vertellen waar je was geweest, met wie je had gesproken en wie je allemaal kende in Israël. Om de overhoring compleet te maken, moest ik ooit op een kaart aanwijzen waar al die plaatsen lagen. Op de vraag of ze zelf vroeger niet zo goed hadden opgelet bij de aardrijkskundeles, kreeg ik slechts een vernietigende blik toegeworpen.

En net toen je dacht dat de ondervraging voorbij was, doemde een tweede collega van Security op. Vakkundig gesouffleerd, draaide die het hele repertoire aan vragen nogmaals af. In willekeurige volgorde, om elke poging een vooraf ingestudeerd lesje op te dreunen in de kiem te smoren.

Tegenwoordig gaat dat allemaal een stuk eenvoudiger. Dat bleek vorige week nog, toen ik een vlucht van Tel Aviv naar Amsterdam nam. Veiligheidshalve was ik de verplichte drie uur van tevoren op Ben Gurion Airport aanwezig. Na het tonen van mijn perskaart kreeg ik alleen nog de vraag in welk hotel ik had gelogeerd en of ik geen pakketjes voor iemand anders had meegenomen.

Dat wil overigens niet zeggen dat Israël het minder nauw met de veiligheid neemt. Integendeel. De gemiddelde passagier merkt er alleen een stuk minder van. Er wordt veel meer informatie vooraf over reizigers vergaard. Gecombineerd met steeds geavanceerdere apparatuur om bagage en personen te controleren. Dat scheelt kennelijk dus een hoop gedoe bij de immer beleefde dames en heren van El Al Security.

Dat die controles tegenwoordig sneller gaan, kan ook letterlijk het verschil tussen het halen en missen van een vlucht maken. Dat ondervond een Poolse collega met wie ik vorige week een taxi naar de luchthaven van Tel Aviv deelde. Bij aankomst bleek dat hij zich in de verkeerde terminal bevond.

Na een omweg, die hem zelfs enige tijd op het snikhete parkeerterrein voor huurauto’s deed ronddolen, kwam hij enkele minuten voor het sluiten van de gate voor zijn vlucht naar Warschau op de juiste terminal aan. Hij worstelde zich enigszins onparlementair door de rijen wachtenden heen en stond even later oog in oog met de agenten van El Al Security. Die lieten hem in recordtempo door.

Les nummer één: zorg ervoor dat je op tijd op de luchthaven bent. Ook al gaat de veiligheidscontrole nog zo snel.