Politici en columnisten kunnen niet alles zeggen
Het is uniek in de parlementaire geschiedenis dat de voorzitter van de Tweede Kamer een motie ondertekent. De Kamervoorzitter is er immers vooral voor het bewaken van het proces en het handhaven van de spelregels. De inhoud is voor de 149 andere Kamerleden. Alleen als het op stemmen aankomt, doet de voorzitter mee.
Mevrouw Arib legde deze week haar voorzittershamer even neer om een motie te tekenen waarin de Kamer de intimidatiepraktijken van DENK „stellig afwijst.” Deze partij probeert via sociale media andere Kamerleden in diskrediet te brengen door hen vanwege „gebrek aan loyaliteit” aan hun Turkse afkomst aan te vallen. De filmpjes leiden tot haatcampagnes op sociale media. Dat kan niet, vindt de Kamer.
In het debat over de motie stelde DENK-Kamerlid Öztürk dat de motie een poging was om zijn partij kort voor de verkiezingen te bashen. Dat ontlokte Kamervoorzitter Arib de cynische reactie: „Zelf doet u dat nooit hé, bashen? Neeee.”
Hoe begrijpelijk deze opmerking van Arib ook is, de vraag mag worden gesteld of haar toonzetting verstandig was. Weliswaar verdient Öztürk het om te kijk te worden gezet, maar een voorzitter moet vasthouden aan een waardige toon. Vaak is die ook krachtiger dan mee te doen aan het bespotten van degene die over de schreef gaat.
En dat gaat DENK. Op zichzelf heeft de Kamer ook groot gelijk dat ze DENK op haar nummer zet. Elke regel van fatsoen lijkt die partij met voeten te treden.
Het gedrag van DENK is niet het enige voorbeeld waar de regels van welgevoeglijkheid worden overschreden. Deze week vond Elfie Tromp het nodig om een radiocolumn te wijden aan de onrust op Urk. Daar waren deze week rellen waarbij jongeren een Marokkaans gezin belaagden.
Dat er forse kritiek is op het gedrag van een groep Urker jongeren is terecht. Ook een ‘gewone’ ruzie tussen twee jongens over een meisje mag niet leiden tot een vechtpartij waarbij meerdere gewonden vallen. Dat buitensporig gedrag moet worden afgekeurd.
Dat een columnist zoiets op de korrel neemt, is te plaatsen. Uiteindelijk hebben de betrokken jongeren zelf door hun gerel de aandacht getrokken. Dat een columnist scherp is, hoort bij zijn vak. Columns zijn doorgaans geen zoetsappige praatjes. Nee, de columnist zet scherp aan om op die manier de zere plek goed zichtbaar te maken.
Maar ook dan zijn er grenzen. En die heeft Elfie Tromp overschreden. Suggereren dat er op Urk sprake is van ziekelijk gedrag als gevolg van inteelt en wensen dat de zeespiegel stijgt zodat Urk verzwolgen wordt, gaat echt te ver. De stelling dat dit in een column moet kunnen, raakt kant noch wal.
Er zijn regels van fatsoen; er zijn grenzen aan hetgeen mensen communiceren. Laat de samenleving en zeker de politiek die in acht nemen.
