Sinds de Tweede Wereldoorlog spelen de Verenigde Staten de eerste viool in de wereld. Door een enorme technologische ontwikkeling, een stevige economische groei en een grote militaire macht drukken de VS al vele jaren een zwaar stempel op de internationale politiek. Dat werd nog versterkt door het instorten van het communisme en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie eind vorige eeuw.

Toch kantelt het beeld. Het imago van de Verenigde Staten als wereldleider kreeg al een stevige knauw door de aanslagen van 11 september 2001 in New York, de moeizaam verlopen oorlog in Irak in 2003 en de toenemende verdeeldheid in het land.

Maar ook de wispelturigheid van president Trump en zijn politiek van ”America First” verzwakken de positie van de VS. Trump ziet andere landen als concurrenten die van Amerika willen profiteren en stelt zich daarbij zelfs richting zijn Europese bondgenoten weinig diplomatiek op.

Dat de macht van een wereldleider afbrokkelt, is niet nieuw. Wie de geschiedenis nagaat, ziet dat het een vast patroon is van opgaan, blinken en verzinken. Wat is er bijvoorbeeld nog van het Egyptische, Romeinse en Britse Rijk als wereldmacht over?

Door de afbrokkeling van de VS lijken er nieuwe kapers op de kust. Na een moeilijke periode krijgt Rusland, dankzij vooral de autoritaire Poetin, weer meer voet aan de grond. Maar als het gaat om de vraag wie misschien de positie van de VS gaat overnemen, vormt toch eerder China een bedreiging.

Recent zijn hierover verschillende publicaties verschenen. Interessant is het boek ”De nieuwe wereldorde. Hoe China sluipenderwijs de macht overneemt” van Rob de Wijk, hoogleraar internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden.

De Wijk betoogt dat de Chinese president Xi Jinping al in 2017 een duidelijke route heeft uitgestippeld met als doel dat, als de Volksrepubliek in 2049 haar honderdste verjaardag viert, zijn land dan de leider van de wereld is. Volgens de hoogleraar is dit een reële optie en kan dit zelfs al eerder worden bereikt. Hij wijst daarbij op de sterk toenemende militaire en economische macht van China.

Een voorbeeld is de sterke positie van de Chinese telecomgigant Huawei, die het 5G-netwerk in Nederland wil uitrollen. Dat zou de China enorm veel data en dus essentiële informatie over het Westen geven.

De Wijk vindt het idee van China als wereldleider niet aanlokkelijk. Hij bepleit daarom dat de VS en de Europese Unie de gelederen sluiten, om een blok te kunnen vormen tegen de 1,3 miljard Chinezen.

Een wereldorde onder leiding van China is niet gewenst. Te meer daar dit autoritair gestuurde land weinig oog heeft voor belangrijke zaken als mensenrechten en duurzaamheid. Ernstig is ook dat China religies als het christendom onder de duim wil houden. Daarom is het onwenselijk dat de wereldorde wordt bepaald door een antireligieus land.

Maar gelukkig is de gang van zaken op deze aarde niet in handen van wereldleiders. Het is Gods hand die de geschiedenis schrijft. Hij is de Koning der koningen. Daarom geldt nog steeds wat staat in Psalm 29:1 (berijmd): „Aardse machten, looft den HEER’; geeft den HEERE sterkt’ en eer.”

De auteur is adjunct-hoofdredacteur bij het Reformatorisch Dagblad.