Tegelijk is het waar dat de jaarlijkse publicatie van landen met vervolging leidt tot een zeker gewenning. We weten het wel: in communistische, in dictatoriaal geregeerde en in islamitische landen hebben christenen het moeilijk. Daar kijkt geen christen in het zogenoemde vrije westen ook meer van op. Die gewenning is gevaarlijk. Berichten over christenvervolging doen geen pijn meer en dientengevolge verslapt het gebed voor de kerk onder het kruis.

Het blijkt vaak anders te worden als er in eigen land met een, twee of drie vinger(s) gewezen wordt naar christenen. Dat kan gebeuren in de media, in de politiek, in een intellectueel debat of gewoon op het werk. Wanneer er bij voorbeeld minder of geen rekening gehouden wordt met mensen die vanuit hun diepte overtuiging ergens niet aan mee kunnen doen. Of als het geloof in de Bijbel belachelijk wordt gemaakt. Of wanneer subsidies en wettelijke rechten voor kerken en christenen onder druk komen te staan. Dan wordt er al heel snel gesproken over verdrukking en gewaarschuwd voor dreigende vervolging.

Het is onmiskenbaar waar dat de seculiere wind in onze samenleving aanwakkert. Het christelijk geloof wordt meer en maar naar de kant gedrukt. Dat kan niemand ontkennen.

Maar laat heel helder zijn: die marginalisatie is nog geen verdrukking, laat staan dat er sprake is van (dreigende) vervolging. Zelfs het belachelijk maken van het christelijk geloof moet dat label niet worden opgeplakt. Er is echt een onderscheid.

In het Nieuwe Testament wordt gesproken over het dragen van smaadheid om Christus’ wil. Feitelijk heeft Hij dat al zijn volgelingen beloofd. Dat is niet zo bijzonder. Maar daarbovenop waarschuwt de Heere voor verdrukking en vervolging. Dat is een diepere weg.

Wie naar aanleiding van seculiere tendenzen in onze samenleving klaagt over verdrukking heeft nog nooit beseft wat dat werkelijk betekent. Er zijn zorgvolle ontwikkelingen, dat is zeker. Maar we hebben, vergeleken met miljoenen op deze wereld, nog veel vrijheid. Niemand legt christenen een strobreed in de weg om ‘s zondags naar de kerk te gaan. Geen ouder wordt beroofd van zijn kinderen louter en alleen omdat die een godsdienstige opvoeding krijgen. Sterker, op grond van de onderwijsvrijheid worden christelijke scholen nog steeds gesubsidieerd. Wat verdrukking?

En dan nog iets. Christenen in verdrukking of vervolging beschouwen het dragen van dat kruis als een bijzondere genade. Dat is iets anders dan een schrikbeeld.