Corinne Ellemeet en Lilianne Ploumen, Tweede Kamerleden van respectievelijk GroenLinks en PvdA, hebben onlangs een nieuw wetsvoorstel ingediend om de abortuspil bij de huisarts te krijgen. Hierdoor zal abortus toegankelijker zijn en vaker plaatsvinden binnen de zestien dagen ”overtijd”, waardoor het niet onder de abortuswet valt. Tegelijkertijd strijden de feministen van Women on Waves ervoor om die overtijdgrens te verlengen tot 45 dagen. Tot die dag moet de abortuspil dan ook overtijdpil gaan heten.

Om dat te bereiken, gingen ze al tweemaal naar de rechter. Ondertussen worden wereldwijd verschenen rapporten over de verhoogde risico’s van de abortuspil (en andere methoden) genegeerd. Wie daar wel naar verwijst, wordt geschaard onder de vrouwenhaters. Maar wie staat er nu écht op voor onbedoeld zwangere vrouwen?

Op de dag van het wetsvoorstel bracht de Raad van State een negatief advies uit. De Raad concludeert dat „er op geen enkele manier aandacht wordt besteed aan de waarborgen die nodig zijn om te verzekeren dat het besluit om een zwangerschap af te breken, zorgvuldig wordt genomen.”

Risico’s verzwegen

Er zijn ook medische redenen om de abortuspil niet in de kast van de huisarts te leggen. Een Zweedse studie uit 2017 laat zien dat het aantal complicaties na abortus in zes jaar tijd is verdubbeld, vooral door gebruik van de abortuspil. Het aantal medische abortussen steeg in dezelfde periode met 50 procent. Veruit de meeste daarvan werden thuis uitgevoerd, precies zoals Ellemeet en Ploumen dat ook in Nederland willen zien.

Een Finse studie onder 24.000 vrouwen wees in 2011 uit dat 27,6 procent van de vrouwen die een abortuspil gebruikten te maken kreeg met complicaties (15,4 procent bloedingen, 2 procent infecties, 10,2 procent incomplete abortus).

Ondanks deze alarmerende data beweren de politici dat vrouwen deze risico’s niet lopen. Niet bij een chirurgische abortus en niet bij de abortuspil. Zo beweerde Ellemeet recent dat keuzebegeleider Siriz misleidende informatie verstrekt aan onbedoeld zwangere vrouwen, door te vertellen dat een abortus gevolgen kan hebben voor een latere zwangerschap.

Deze bizarre ontkenning ontstond toen EenVandaag Gunilla Kleiverda, activiste van Women on Waves, voor de camera liet beweren dat daarover gelogen wordt. Dat terwijl een recente meta-analyse door twee artsen van het Amsterdams Medisch Centrum het tegendeel bewijst: ”zuigcurettage” verhoogt wel degelijk de kans op vroeggeboorte van een volgend kind.

Ook infecties zouden volgens de feministe nooit ontstaan door abortus. Toch staat dit risico vermeld op de website van iedere abortuskliniek van Nederland.

Dit en nog veel meer mocht niet verteld worden. Vermoedelijk heeft dit te maken met het uitgangspunt van Siriz, dat in de hulpverlening ook aandacht geeft aan het ongeboren kind. Die insteek is overigens in lijn met Artikel 5, lid 2, onderdeel b van de Wet afbreking zwangerschap.

Grammofoonplaat

De feiten en de redelijkheid zijn zo in strijd met de grammofoonplaat van linkse activisten, dat het stempel ”beschermer van vrouwenrechten” hun niet past. Maar ze komen ermee weg. Want als het gaat om vrouwenrechten zeggen deze mensen daar alles van te weten. Maar hoe kan men strijden voor vrouwenrechten terwijl belangrijke medische informatie wordt verzwegen? In het geval van Ellemeet bijvoorbeeld, die ontkent dat een abortus mentale gevolgen kan hebben, terwijl veel vrouwen wel beter weten.

Er zit overigens nog meer in het vat van de feministen. Als het gelukt is de abortuspil bij de huisarts te krijgen, wil men verder met het oprekken van de overtijdperiode. Vorige maand vond de beroepszaak plaats die Women on Waves tegen de Staat aanspande. Abortus vóór 45 dagen zwangerschap is namelijk geen abortus, volgens de onwetenschappelijke denkbeelden van de activisten. Waarom niet? Omdat een bevruchte eicel misschien niet blijft leven na de eerste positieve zwangerschapstest. Niet bepaald een waterdichte filosofie. Maar het zijn dit soort pogingen om feiten te onderdrukken die in het verleden hebben geleid tot manipulerende termen. Zo werden de embryo en foetus tactvol omgedoopt tot het identiteitsloze ”vruchtzakje”, ”klompje cellen” of, als de feminist in kwestie een slechte bui heeft, ”parasiet”.

Toekomstige normen

En nu is het woord abortuspil aan de beurt. Tot 45 dagen moet deze de overtijdpil gaan heten. Met deze tactische opstelling wil men de cultuur prepareren voor toekomstige normen. Wanneer de abortuspil tot 45 dagen niet meer onder de abortuswet valt, kan de huisarts deze vrij verstrekken aan vrouwen. Dat is de droom van Ellemeet en Ploumen. Geen bedenktijd, geen ‘gedoe’, maar meer doe-het-zelfabortussen.

De auteur is communicatiemedewerker bij stichting Schreeuw om Leven.