Column (ds. J. Belder): Revival
Meten is weten en we weten graag veel. Enquêtes en peilingen, resulterend in cijfers en tabellen, maken het leven inzichtelijk. Sinds vorige week weten we dat het aandeel christenen in Nederland een minderheid is. Het kerkbezoek daalt. Al jaren. Geloofsgemeenschappen slinken door teruglopende ledenaantallen. Maar ook vakbonden en politieke organisaties krimpen, ANWB en Natuurmonumenten. Daar gaat het verlies van leden nog harder dan dat van insecten.
Limburgse blaaskapellen, ooit de trots van ieder dorp, lijden een zieltogend bestaan. Zelfs het ongekend populaire voetbal klaagt over teruglopende belangstelling. Voor jongeren duurt het allemaal te lang. Niet alleen de preek van de orthodoxe dominee, ook een voetbalwedstrijd van twee keer 45 minuten. Verenigingen, ongeacht van welke soort en snit, moeten alle zeilen bijzetten om te overleven. Behalve dan de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie, die bloeit en groeit.
Nederland werd seculier. Eigenlijk alweer postseculier, moe van de secularisatie. Er moet meer zijn tussen hemel en aarde dan wij bevroeden. Iets van een ”goddelijke werkelijkheid” misschien? De zoektocht naar zin en betekenis leidt echter nog steeds niet terug naar de kerken. Wel naar rituelen, spirituele ervaringen en mixvormen van religie. Geen hokjes dus, wel vervaagde en vervagende grenzen.
De monumentale Amsterdamse Nieuwe Kerk –al enkele decennia niet meer in gebruik voor de christelijke eredienst– pakt dit jaar groots uit met een expositie ”Het leven van Boeddha, de weg naar nu”. De hoogbejaarde dalai lama kwam naar Nederland om de tentoonstelling te openen. Er is in de Nieuwe Kerk weleens iets anders gepresenteerd dan de leer „van de eeuwige kringloop van het leven.”
Ondertussen sprak de hooggeleerde terreurdeskundige Beatrice de Graaf onbekommerd met de media over wat haar geloof in God inhoudt. Priester Antoine Bodar kreeg in De Telegraaf ruimte om uit te leggen dat de kerk die trouwt met haar tijd spoedig weduwe zal zijn.
Hoogleraar René Woudenberg viel bij de NRC in de prijzen met zijn essay ”God bestaat, er zijn bewijzen voor”. Tijs van den Brink sprak bij Pauw van de hoop die in hem is.
Zou er dan toch iets van een revival komen, waar iedere zondag in de kerken zo vurig om gebeden wordt? Brengen de immigrantenkerken het Evangelie terug in onze steden en dorpen? Monumentale godsgebouwen staan leeg, raken overbodig en enkele stegen verderop staat een vreemdelingenkerk in vuur en vlam. Begint een revival niet daar waar we zelf de vernieuwende kracht van het Evangelie, pinkstervuur, leerden kennen?
