Inmiddels is ds. Borsje verhuisd naar Vriezenveen, een van de gemeenten waar hij eerder gestaan heeft en waar twee van zijn drie kinderen wonen. ’t Wachthuisje, staat er op de voorgevel van zijn woning.

„Dit bord heb ik meegenomen van mijn eerste woning, dicht bij het station in Lunteren”, zegt ds. Borsje. „De naam kun je op twee manieren uitleggen, namelijk dat we hier geen blijvende stad hebben, maar ook dat we wachters op de muren van Sion moeten zijn.” De predikant hoopt met het bord een getuigenis af te geven aan de mensen die het lezen.

Bij de voordeur is een gevelteken opgehangen, een houten plankje met een aantal symbolen: de Griekse letters X en R, die staan voor Christus; een anker en een hart. „Het hoort bij deze streek”, zegt ds. Borsje. „Eigenlijk had het boven in de gevel moeten hangen, maar daar zou het te weinig opvallen.”

Andreaskerk

In de huiskamer vallen de herinneringen aan Katwijk direct op. Bij de deur hangt een houten wandbord met een voorstelling van de Andreaskerk –in de volksmond het Witte Kerkje genoemd– en de kansel, met daarnaast een schilderij van die kerk, gemaakt door de Katwijkse kunstenaar Niek van der Plas.

In het huis zijn nog meer herinneringen aan vroeger te vinden; onder andere een kaars met daarop een foto van predikanten voor de Grote Kerk in Vriezenveen, een oude collectezak die ds. Borsje kreeg van zijn familie en een beeldje dat herinnert aan een reis naar Afrika.

En dan is er het bureau in zijn studeerkamer. Het is een erfstuk dat hij wil doorgeven aan zijn zoon, die studeert voor predikant. Die kreeg van hem ook al een aantal theologische werken.

De overige boeken staan alweer keurig gerangschikt in zijn nieuwe woning, enkele weken na de verhuizing. Ds. Bosje houdt van opschieten.

Dat geldt ook voor zijn emeritaat. De predikant is nu 64 en zou officieel pas op zijn 67e afscheid nemen. Hij heeft er echter voor gekozen om met vervroegd emeritaat te gaan. „Ik voel me prima, maar ik zie om me heen dat collega-predikanten het maar net volhouden. Daarom heb ik besloten om er een paar jaar eerder mee te stoppen.”

Toen hij dit ruim een jaar geleden vertelde aan de kerkenraad sloeg het bericht daar wel in. „Ik heb toen gezegd dat ik dat jaar nog niet zou gaan afbouwen, en dat heb ik ook niet gedaan. Ik heb nog een aantal nieuwe dingen opgepakt, zoals het begeleiden van de belijdeniscatechisanten uit de dovenkerk en het opzetten van een opleidingsklasje voor jonge mannen die belijdenis hebben gedaan. De kerkenraad is al snel actief aan de slag gegaan en heeft een aantal commissies ingesteld om werk van me over te nemen. Het is allemaal zeer plezierig verlopen.”

Andreas

Bij zijn afscheid preekte hij over Johannes 1:35: „Hij leidde hem tot Jezus.” „Die tekst gaat over Andreas. Dat is niet per ongeluk. Ik was verbonden aan de Andreaskerk. Andreas, de broer van Petrus, is een tamelijk onbekende discipel over wie maar een paar teksten in de Bijbel staan. Maar wat er van hem vermeld wordt, mag er zijn. Andreas leidde zijn broer tot Christus.”

Ds. Borsje merkt op dat de tekst een diepe betekenis heeft. „Zoals Andreas zijn broer Petrus tot Jezus leidde, zo is het de taak van iedere predikant om mensen tot Jezus te leiden. Deze tekst is een voorbeeld en opdracht voor ons. Het gaat om het leiden van de gemeente tot het Lam Gods, het offer, het kruis. Dat stond centraal in mijn ambtelijke loopbaan.”

Diaconaat

De predikant is altijd betrokken geweest op het diaconaat. Voordat hij predikant werd, was hij diaconaal consulent van Gelderland, een adviesfunctie. In zijn eerste gemeenten Eethen en Drongelen was hij lid van de provinciale diaconale commissie. In Vriezenveen was hij lid van een diaconaal platform en in Katwijk was hij negen jaar voorzitter van stichting De Brug, een regionale organisatie op het gebied van verslaafdenzorg.

Als voorzitter van het Chauffeurs Evangelisatieteam Holland trad ds. Borsje nog verder buiten zijn gemeente. Toen hij eens in Hongarije was om hulpgoederen af te leveren, zag hij prostituees langs de weg staan en werd hij zich bewust van de vele verleidingen waaraan chauffeurs worden blootgesteld.

Hij wilde de vele chauffeurs in zijn toenmalige gemeente Vriezenveen een hart onder de riem steken en haalde zijn vrachtwagenrijbewijs. Hij is nu nog steeds voorzitter van de chauffeursclub. Het is niet onmogelijk dat Vriezenveeners de predikant de komende tijd in een oude DAF of een nieuwe Scania –van vrienden– zien rijden.

Voorlopig doet ds. Borsje rustig aan. „Ik wil een sabbatsjaar houden en zie wel wat er op mijn weg komt. Wel blijf ik preken. Een thema waarin ik mij wil verdiepen is de verhouding tussen de opdracht om de aarde te bebouwen en te bewaren en de laatste dingen. Daarbij betreft het zowel vragen over het milieu als het uitzien naar de wederkomst van Christus en hoe de houding van een christen moet zijn.”

Ds. K. F. W. Borsje

Klaas Frans Wijnand Borsje werd op 29 januari 1954 geboren in Streefkerk. Hij werd leerkracht in het basisonderwijs en studeerde vervolgens theologie in Utrecht. In 1981 werd hij diaconaal consulent in Gelderland. Ds. Borsje deed in 1983 intrede als predikant van de hervormde gemeente van Eethen en Drongelen (NB). Daarna volgden Vriezenveen (1989) en Katwijk aan Zee (2004). Op zondag 30 september preekte hij afscheid in verband met vervroegd emeritaat. Het echtpaar Borsje, dat inmiddels weer in Vriezenveen woont, heeft drie kinderen en zeven kleinkinderen.