In Macedonië gaan ze voor zoiets de straat op. Woensdagavond hebben duizenden mensen in de hoofdstad Skopje gedemonstreerd tegen het voorstel om de naam van het land te veranderen in Noord-Macedonië. Dat is niets minder dan „landverraad”, vinden zij.

Probleem is dat buurland Griekenland de naam Macedonië niet accepteert. Die naam is verbonden aan de geschiedenis van Alexander de Grote en die behoort exclusief tot de Griekse geschiedenis. Bovendien heeft Griekenland een provincie met de naam Macedonië. Als dan ook een buurland die naam draagt, zou dat weleens kunnen leiden tot claims.

Deze onenigheid tussen Griekenland en Macedonië bestaat al vanaf 1991, toen Macedonië zich losmaakte uit Joegoslavië. Vanwege de Griekse protesten is het buurland internationaal officieel alleen erkend als Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië (in het Engels afgekort tot Fyrom). Als Macedonië eerder een andere naam had gekozen, was het land allang lid geweest van de NAVO en zou de weg naar de Europese Unie makkelijker zijn geweest. Momenteel staat Macedonië daar nog buiten.

Het actuele probleem is dat de Macedoniërs ook onderling nog eens zwaar verdeeld zijn. De premier stelt na gesprek met de Grieken voor om de naam te veranderen in Noord-Macedonië. Maar de president –die als taak heeft de eenheid van het land te dienen– zegt dat hij zijn handtekening niet zal zetten onder deze „schadelijke overeenkomst.”

Van een afstand is het makkelijk om zo’n naamkwestie af te doen als aanstellerij. België en Nederland kennen immers drie regio’s met overlappende namen: (Zeeuws-)Vlaanderen, (Belgisch-)Limburg en (Noord-)Brabant. Van stress en angst voor bezetting is hier allang weinig meer vernomen.

Maar toch is het zo makkelijk niet. Nederland en België liggen (tegenwoordig) in een stabiele regio. In een land waar het stof van de Joegoslavische burgeroorlog nog maar net is gedaald, is de naam nauw verbonden met identiteit.

En juist identiteit maakt het gevoelig. Identiteit verleent mensen rust en veiligheid. Elke bedreiging daarvan levert daarentegen een gevoel van onveiligheid op. In dit geval gaat het over de naam van Macedonië. Maar op een ander moment ontstaat er stress over zaken zoals ras, geslacht, geloof of seksuele voorkeur.

In de hoofdstad Skopje van Macedonië is het zaak dat de premier iets toont van leiderschap. Het is te hopen dat de regering de inwoners (inclusief de president en het parlement) ervan kan overtuigen dat zij ook als volk van Noord-Macedonië een stil en gerust leven kunnen leiden.