Relatie Israël en Palestijnen gebaat bij enig evenwicht
Het was maandag een spannende dag in het Midden-Oosten. Voor het eerst in de geschiedenis sprak een vicepresident van de Verenigde Staten het Israëlische parlement, de Knesset, toe. De toespraak van Mike Pence, een groot fan van Israël, werd door de Israëlische parlementsleden herhaaldelijk onderbroken door een staande ovatie. Pence werd genoemd als degene die zich van alle Amerikaanse vicepresidenten in de geschiedenis had onderscheiden als de beste vriend van Israël. Nu is dat laatste wel een beetje overdreven omdat de vorige vicepresident, Biden, niet minder pro-Israël was. Ook hij werd destijds bejubeld als de meest Israëlvriendelijke vicepresident van de VS uit de geschiedenis. Maar de politiek kent alleen dagkoersen en maandag werd Pence op het schild gehesen.
Arabische parlementsleden die tijdens de toespraak van Pence duidelijk maakten het niet eens te zijn met de politiek van de regering-Trump werden uit de zaal verwijderd, zodat niets het feestje nog kon verstoren.
Ondertussen was de Palestijnse president Abbas te gast bij de Europese Unie. Hij probeerde uit alle macht het Europese machtsblok te bewegen de rol van de VS als bemiddelaar tussen Israël en de Palestijnen over te nemen. Er waren ook voor hem veel mooie woorden, onder andere over de tweestatenoplossing en Oost-Jeruzalem, dat volgens de Europeanen hoofdstad moet worden van een Palestijnse staat. Maar de EU piekert er niet over om de VS voor het hoofd te stoten. Alom werd maandag in Brussel aangedrongen op hervatting van het vredesoverleg, waarbij naast de EU ook de VS, de VN en Rusland een belangrijke rol moeten spelen.
De conclusie kan niet anders zijn dan dat Israël het maandag gewonnen heeft van de Palestijnen als het gaat om internationale steun. De regering van premier Netanyahu heeft op dit moment niets te duchten van Washington als het gaat om het vredesproces met de Palestijnen. Sinds de Palestijnen de VS hebben gediskwalificeerd als bemiddelaar omdat ze Jeruzalem erkend hebben als hoofdstad van Israël is de regering van president Trump namelijk bepaald niet geneigd om het voor de Palestijnen op te nemen. Opnieuw hebben dezen zichzelf op flinke achterstand gezet als het gaat over hun streven naar een zelfstandige staat. Zelfs in Brussel werd gezegd dat president Abbas zijn retoriek richting Amerika moest matigen.
Tegelijk moet gezegd worden dat het ook hier om dagkoersen gaat. Hoe pro-Israël de regering van de VS op dit moment ook lijkt, het gaat de VS natuurlijk niet alleen om Israël. De belangen in andere delen van het Midden-Oosten zijn groot. Als de geruchten kloppen dat er tussen Washington en Saudi-Arabië overlegd wordt over een vredesregeling tussen Joden en Arabieren, dan kan het zomaar zijn dat Jeruzalem binnenkort toch concessies zal moeten doen. Voor de regering van Netanyahu is het overigens niet slecht om wat tegenwicht van de VS te krijgen. Ook de relatie tussen Israël en de Palestijnen is gebaat bij enig evenwicht.
