Al lang werd erover gespeculeerd: zou de president van de Verenigde Staten Jeruzalem erkennen als ongedeelde hoofdstad van de Joodse staat Israël? En wordt dus de Amerikaanse ambassade daarheen verplaatst? Deze week was het zover. De president heeft zijn beslissing bekendgemaakt, tot woede van de Arabische en islamitische wereld en tegen de zin van 151 landen die op 29 november een resolutie in de Verenigde Naties aannamen dat dit niet zo moet zijn. Ook Nederland stemde voor deze vreselijke resolutie.

Jeruzalem, de stad van de grote Koning. Zo noemt de Heere Jezus de stad in Mattheüs 5:35. De Heere heeft veel verbonden met Israël en het Joodse volk gesloten. Al deze verbonden heeft Hij met een dure eed bekrachtigd –gezworen bij Zijn eigen Naam– en al deze verbonden zijn eeuwigdurend, dus voor altijd geldend.

De meeste van deze verbonden zijn zonder voorwaarden, dus ze hangen niet af van het gedrag van Israël. Het zijn Zijn eeuwigdurende beloften voor Israël en het Joodse volk. Een daarvan is het eeuwigdurend verbond aangaande Jeruzalem. De stad waarvan Hij gezworen heeft dat daar Zijn heilige Naam zou wonen. Daarom werd die plaats door koning David gekozen en bouwde koning Salomo daar de tempel op de berg Sion, de Tempelberg.

Jordaanse bezetting

Na de Zesdaagse Oorlog van 1967 riep Israël op 27 juni 1967 Jeruzalem uit tot hoofdstad van de staat. Het oostelijk deel van de stad was negentien jaar lang door Jordanië bezet geweest. In 1967 bevrijdde Israël Oost-Jeruzalem van de Jordaanse bezetting, waaronder dat deel van de stad geleden had sinds het uitroepen van de staat Israël in 1948.

In die negentien jaar is er verschrikkelijk huisgehouden in de stad. Tientallen Joodse synagogen werden verwoest en voor Joden was de Oude Stad met de Klaagmuur in die periode verboden terrein. Het was de enige, korte periode waarin Jeruzalem ooit een gedeelde stad geweest is in zijn meer dan 3000-jarig bestaan. Elke Palestijnse claim op dat deel van de stad heeft dus geen enkele historische grond.

Israël riep Jeruzalem tot ongedeelde hoofdstad van de onafhankelijke Joodse staat uit en daarom kwam er volgens sommigen in 1967 een einde aan de tijden der heidenen waarover de Bijbel spreekt in Lukas 21:24. Immers, op dit moment wordt Jeruzalem niet meer door heidenen vertreden en is het weer de hoofdstad van het land en de Joodse staat Israël, zegt men dan.

Maar is dat echt het geval? Regeren er geen heidenen meer in Jeruzalem? Hebben de volkeren, de heidenen het daar niet langer meer voor het zeggen? Hoe zit het dan met het feit dat Europa en de Verenigde Naties tegen Israël zeggen wat het moet doen met het land en de ‘bezette’ (Bijbelse) gebieden Judea en Samaria, Gaza en de Golan, en met zijn eigen stad Jeruzalem? Over de definitieve status van Jeruzalem is nog altijd niet beslist, zeggen de volkeren. Daarover moet nog door de wereld een beslissing worden genomen. En het hart van de stad, de Tempelberg, is bezet gebied. Bezet door de islamitische wereld, al vele eeuwen lang.

Vervulling

De Schrift lijkt in een andere richting te wijzen als het gaat om de vervulling van de tijden der heidenen. Pas met de komst van de Messias, de wederkomst van Christus, zijn de tijden der heidenen voorbij. We zijn op weg naar dat heerlijke moment. Want Jeruzalem heeft (de) toekomst. Op de Olijfberg aan de oostzijde van Jeruzalem zullen eenmaal opnieuw Zijn voeten staan, zeggen Zacharia 14:1-6 en Handelingen 1:10-11. De tijden der heidenen beginnen naar hun einde te lopen. Israël wordt nationaal hersteld, ondanks alle protesten in het Midden-Oosten en wereldwijd. Israël bestaat niet bij de gratie van de Verenigde Naties of van Europa of van het christendom of de islam. Israël bestaat bij de gratie Gods, op basis van een eeuwig verbond dat de Heere met Israël gesloten heeft (Psalm 105:7-11). Hij heeft daarbij een dure eed gezworen en liegen kan Hij niet.

Vervluchtigd

Soms wordt in de theologie de betekenis van het aardse Jeruzalem vervluchtigd. Men zegt dan: het gaat om het hemelse Jeruzalem, en men wijst dan naar Galaten 4 en Openbaring 21. Maar Jezus zegt: „Totdat…” en daarna niet meer. Tótdat de tijden der heidenen vervuld zijn, zal Jeruzalem door de niet-Joden, de heidenen, vertreden worden. En dan komt voor Jeruzalem de tijd van het volmaakte herstel. Dan gaan de profetieën van onder meer Jesaja 2 en Micha 4 in vervulling.

Het zou goed zijn als de christenheid wereldwijd haar stem zou verheffen tegen al die anti-Joodse verklaringen, en de vele leugens in het kader van de islamitische jihad, de heilige oorlog, openlijk zou ontmaskeren. Dat ze zich zou keren tegen de wereldwijde ontkenning van Joodse verbondenheid met Jeruzalem. Dat ze schande zou spreken van de resolutie van 29 november, precies zeventig jaar na de resolutie over het delingsplan waarmee het Joodse volk recht van bestaan kreeg in het door de Allerhoogste aan Israël Beloofde Land.

Al 3000 jaar bidden de Joden richting Jeruzalem. Elke dag bidden ze: „volgend jaar in Jeruzalem.” Ik hoop en bid dat ook de hele christenheid dagelijks gaat bidden voor de vrede van Jeruzalem, zoals Psalm 122:6 en Jesaja 62:1-7 ons voorhouden. De Vredevorst zal Zijn intocht houden in deze stad van de vrede (naar Jesaja 2:2-4).

De auteur is president van Christenen voor Israël Internationaal en auteur van onder andere de trilogie Bijbelstudieboeken ”Waarom Israël?”, ”Waarom Jeruzalem?” en ”Waarom eindtijd?”, en van het onlangs verschenen boek ”Israël. Verbonden en Koninkrijk”.