In ons overvolle land is het eigenlijk nooit meer echt stil. Zelfs bewoners van het platteland horen in de nacht nog wel ergens het geluid van een trein die over de rails bonkt of auto’s die voortrazen op een snelweg in de buurt.

Erger is het dat moderne mensen amper nog stilte verdragen. Wandelen en hardlopen worden benut om via een oortelefoon, gekoppeld aan de mobiele telefoon, muziek te luisteren. En dat mobieltje zelf is altijd dichtbij omdat je ook tijdens een wandeling niets wilt missen van dat wat er allemaal voorbijkomt op de sociale media. De moderne apparaten braken 24 uur per dag bliepjes en piepjes uit om de aandacht van de gebruiker te vangen. En die apparaten helemaal op stil zetten, of ze zelfs uitschakelen – dat moet je maar durven.

Ondertussen zitten er in de wachtkamers van huisartsen, psychologen en psychiaters steeds meer mensen die de niet-aflatende drukte niet meer verdragen en met zichzelf in de knoop raken. Slecht slapen, een opgejaagd, onrustig gevoel en voortdurend denken dat de mobiele telefoon trilt en dat er weer een actie nodig is.

De wal lijkt het schip inmiddels te keren. Overprikkeld geraakt, worden veel mensen gedwongen om de niet-aflatende drukte de rug toe te keren. Maar toch blijven talloze mensen maar doorgaan omdat ze denken dat ze het zichzelf niet kunnen veroorloven een paar uur of een dag offline te gaan. Je kunt immers zomaar een belangrijk appje of mailtje missen.

De jaarlijkse Dag van de Stilte is bedoeld om alle geluid even te dempen en uit te schakelen. Eén dag per jaar rust en proeven aan de stilte.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er op de Dag van de Stilte zo veel activiteiten worden georganiseerd dat de echte rust er ook dan voor veel mensen niet zijn zal. Wat dat betreft is de zondagsrust die veel orthodoxe christenen iedere zondag in acht nemen een betere stiltedag dan de Dag van de Stilte. Eén dag in de week niet bezig zijn zoals je doordeweeks bezig bent; het mag ouderwets en achterhaald gevonden worden, maar de wekelijkse rustdag is vele malen heilzamer dan eens per jaar een dagje wat stiller zijn dan anders. Zo bezien is een pleidooi voor een nationale wekelijkse dag van de stilte zo gek nog niet. Iedere psycholoog kan uitleggen dat één dag per jaar rust absoluut onvoldoende is om te ontsnappen aan het knellende juk van de herrie van een 24 uursmaatschappij. Wie echt een beter ritme in z’n leven wil krijgen, heeft een wekelijkse rust- en stiltedag heel hard nodig.

Een pleidooi voor de zondag als wekelijkse Dag van de Stilte dus. Tot heling en heil van iedereen.