Column (ds. J. Belder): Verwoestende plastic verpakkingen
Schrik niet, mijn vrouw en ik lijden aan een blootobsessie. Wij gaan voor bloot en het kan haast niet bloot genoeg. Daarnaast zijn we ook nog eens uitgesproken voorstanders van scheiden. Doortastend en vastbesloten gaan we onze weg. Zo weigerde echtgenote kortelings nog een rodekool strak in het cellofaan geperst. „Ik wil een blote”, gaf ze de eigenaar te verstaan. Die keek als zag hij water branden. De koop ging niet door.
Weg met die verwoestende plastic verpakkingen. Wij eisen blote kolen, blote komkommers, blote snoepjes en willen nog veel meer bloot. Hier liggen grote kansen voor markt- en kleine detailhandel.
Bij de grootgrutter liet ik mijn oog spiedend door de schappen gaan en ontdekte een hele uitstalling aan waren in zinloze wikkels van plastic. Vrouwlief vermoedt een complot. Het kan niet missen, een groot en gewiekst netwerk van makers en handelaren splitst ons bergen plastic in de maag. Letterlijk zelfs, via de voedselketen. In Afrika halen slagers complete plastic tassen uit koeien- en geitenmagen. Jaarlijks komt er een slordige 10 miljoen ton plastic in de oceanen terecht, waar het versnippert tot microdeeltjes. Via plankton en vissen keert het vervolgens terug richting vervuiler. Uiteindelijk ligt het dus op ons eigen bordje.
Die ontstellende berg plastic in de oceanen blijkt ook een geliefd transportmiddel voor diersoorten om van het ene naar het andere continent te emigreren. Willen we dat?
Een statiegeldsysteem zou al een stap in de goede richting zijn. Volgens een rapport van enkele jaren geleden een onbetaalbaar ideaal. Maar toen bekend werd dat het onderzoek gefinancierd en gestuurd was door de plasticproducenten waren de rapen in Den Haag weer eens gaar. Staatssecretaris Dijksma van Milieu –in de affaire Lelystad Airport geen hoogvlieger– zegde nieuw onderzoek toe. Inmiddels ruimde zij het veld en groeit de hoeveelheid zwerfafval en plastic gestaag verder. Onlangs bekende Coca-Cola jaarlijks 12.000 ton aan plastic verpakkingen op de Nederlandse markt te dumpen.
Zwerfafval is volgens het bedrijfsleven vooral een consumentenprobleem. Dat is ten dele ook wel waar. Er wordt wat links en rechts neergesmeten en achtergelaten. En niet alleen door schooljeugd.
Om van die plasticrommel af te komen moet het roer met spoed om. Het is een kwestie van gedragsverandering, en dat begint bij onszelf. Ga voor bloot. Voor blote kool, blote komkommers, blote paprika’s. En maak serieus werk van scheiden. Zeker weten dat het onze kinderen aan het denken zet. Gedragsverandering begint thuis. Goed voorbeeld doet goed volgen.
