De vissers mogen in Nederlandse wateren per kalenderweek nog maximaal 60 uur op zee zijn, tussen maandagmorgen en vrijdagmiddag. Dat is de helft korter dan normaal. In buitenlandse wateren ligt de grens op 120 uur tussen 10 april en 24 april.

De zogeheten inspanningsbeperking moet bijdragen aan een duurzaam beheer van het garnalenbestand en geldt in ieder geval voor twee weken. Aanleiding is het feit dat de gemiddelde vangst, berekend in kilo’s per uur, sinds enkele weken aan de lage kant is. Dat wijst erop dat het bestand terugloopt.

De maatregel moet de garnalen rust geven zodat ze zich kunnen voortplanten. De vissersbond roept alle vissers op om zich eraan te houden. Dat is „essentieel” voor het verkrijgen van het duurzaamheidskeurmerk MSC, waar de garnalensector naar streeft. Het MSC-certificaat „lijkt dit jaar binnen bereik te zijn”, aldus de bond. Een woordvoerster zegt desgevraagd dat deze maand een besluit wordt verwacht.

Overigens zal het economisch effect van de inspanningsbeperking gering zijn. Volgens de woordvoerster worden de meeste garnalen elke week al op maandag en dinsdag gevangen. Door de relatief lage aanvoer brengt de vangst momenteel een hoge prijs op.

Nederland, Duitsland en Denemarken zijn de landen met de grootste visserij op Crangon crangon, zoals de Noordzeegarnaal (grijze garnaal) officieel heet. Nederland telt zo’n 200 garnalenkotters.

Het traject voor verkrijging van het MSC-certificaat werd begin 2016 ingezet. De vissers mogen sindsdien maximaal 4800 uur of 200 dagen per jaar op zee zijn. Ook gelden er beperkingen aan de omvang van het vistuig en de maaswijdte van het net, is een spoelsorteermachine aan boord verplicht en gelden er voorschriften voor de zeefinstallaties aan land. Verder moeten de vissers de vangst van zeldzame en bedreigde diersoorten registreren en afval en olie aan boord opslaan en aan wal brengen.