Column: Afgezien van een misser maakte Terlouw veel indruk
Afgelopen jaren was ik enkele keren in de gelegenheid een optreden van de arts Hans Moolenburgh bij te wonen. Hij was vijftig jaar huisarts in Haarlem en daarnaast op diverse fronten actief. Zo was hij een van de drijvende krachten achter het succesvolle verzet tegen de fluoridering van ons drinkwater en bond hij de strijd aan tegen UMTS-masten, die volgens hem gevaarlijke straling uitzenden.
Over hem zou nog veel meer te vertellen zijn. Zo schreef hij enkele bestsellers over het bestaan van engelen en hadden hij en zijn vrouw een bijzondere band met Corrie ten Boom, de bekende christelijke schrijfster en verzetsstrijder. Toch is dat allemaal niet de reden dat ik hem hier opvoer. Nee, wat hem extra bijzonder maakt, is dat hij 91 jaar is en nog voordrachten houdt die van begin tot eind boeiend zijn.
Daarbij komt dat hij grossiert in originele typeringen en uit zalen met 300 mensen of meer met gemak het ene lachsalvo na het andere laat opstijgen. Hij praat uit het hoofd en als hij na anderhalf uur vraagt of hij nog mag doorgaan, roept de zaal massaal ”ja”.
Het was door Jan Terlouw dat Moolenburgh weer bij me in beeld kwam. Terlouw heeft weliswaar nog net niet diens retorisch talent, maar zijn pleidooi om het vertrouwen in elkaar te herstellen kwam wel binnen. Geen krant die niet schreef over het touwtje dat vroeger uit de brievenbussen bungelde.
Het zij Terlouw vergeven, maar dat verhaal over die touwtjes rammelde wel een beetje. Dat ze uit het straatbeeld zijn verdwenen, heeft mede te maken met de komst van grote aantallen allochtonen, pardon: inwoners met een migratieachtergrond. Onmiddellijk gevolgd trouwens door drugsverslaafden.
In mijn gebied van herkomst, Zeeland, woonden mensen die ’s nachts niet eens de deur op slot deden. Dat halen ze nu niet meer in hun hoofd. Met de bus komen drugsverslaafden vanuit Rotterdam de ene dag aan, om de andere ochtend met de buit van de woninginbraken weer te vertrekken.
Maar goed, afgezien van deze misser maakte Terlouw veel indruk. Als je 85 bent en je kunt je verhaal nog zo over de bühne krijgen, dan ben je een geweldenaar. Misschien is het gezichtsbedrog, maar het lijkt wel of zulke welsprekende eminenties steeds zeldzamer worden. Zou dat komen doordat mensen die ertoe doen, vanwege de hedendaagse hectiek, steeds vroeger de stekker eruit trekken? Onze oudste minister is Kamp. Die is 64 en kapt er volgend jaar mee. Die heeft over twintig jaar geen idee meer wat er echt gaande is.
