Het gaat om onder meer de zorgtoeslag, de kinderopvangtoeslag, de kinderbijslag en het kindgebonden budget, én om de hypotheekrenteaftrek en de zelfstandigenaftrek.

Volgens de partij maken dergelijke regelingen het stelsel in de praktijk onuitvoerbaar, zoals blijkt uit de schrijnende affaire rond de kinderopvangtoeslag bij de Belastingdienst.

Ook vindt de partij de toeslag- en aftrekregelingen oneerlijk. Zo kunnen bijvoorbeeld de hypotheekrenteaftrek en de kinderopvangtoeslag ervoor zorgen dat gezinnen met hetzelfde inkomen toch verschillend worden belast.

In ruil voor het verdwijnen van de kinderbijslag, het kindgebonden budget en de algemene heffingskorting ontvangt ieder huishouden een maandelijks uitkeerbare, op de gezinsgrootte gebaseerde belastingkorting, een soort basisinkomen. De korting bestaat uit een inkomensonafhankelijk en een inkomensafhankelijk deel. Bij aanvang zijn beide componenten even groot.

Het bedrag dat er vervolgens per kind bijkomt is hoger dan het huidige kindgebonden budget en de kinderbijslag, aldus de maandag gepresenteerde plannen. Verder gaat de inkomstenbelasting voor de middeninkomens naar 32 procent (nu 37 procent); het minimumloon stijgt met 10 procent en daarmee ook de bijstand en de AOW. De zorgtoeslag wordt verrekend met de zorgpremie.

Eenverdieners

Een doorrekening van de plannen door het Centraal Planbureau (CPB) laat zien dat het door de CU voorgestelde stelsel gunstig uitpakt voor eenverdieners. Hun koopkracht gaat er met 12 procent op vooruit.

De wijziging zou gezinnen alles bij elkaar ruim 11 miljard extra moeten opleveren, terwijl het bedrijfsleven juist rekening moet houden met een totale lastenverzwaring van 8 miljard.

Een kanttekening plaatst het instituut bij het effect op de werkgelegenheid. Die zou met ruim 2 procent dalen. Wel betreft dat een nogal ruwe schatting. Het CPB voegt er namelijk onmiddellijk aan toe dat de stelselwijziging dermate omvangrijk is dat de economische effecten ervan „met meer dan de gebruikelijke onzekerheid” omgeven zijn.