Wie nu wil handelen met een land buiten de EU, moet vaak gegevens indienen bij verschillende loketten. Bijvoorbeeld één dat erop toeziet dat de goederen veilig zijn en de gezondheid niet schaden, een ander dat het milieu niet in het gedrang komt, en weer een ander dat de vrije markt niet wordt gehinderd. Iedere instantie heeft ook nog eens haar eigen regels en procedures.

Elk EU-land zou één aangifteloket moeten opzetten, stelt de commissie nu voor. Zij helpt die digitaal met elkaar te verbinden, zodat iedere verantwoordelijke toezichthouder in de EU de ingediende gegevens kan inzien. Het is de bedoeling dat zij daardoor in de toekomst hun eigen aangifteformulieren afdanken.

Dat scheelt niet alleen handelaren dubbel werk, en dus tijd en geld, denkt de commissie. Als toezichthouders samenwerken, krijgen zij ook scherper zicht op eventuele gevaren. Als ze langs elkaar heen blijven werken, liggen fouten en fraude op de loer.

De plannen zijn wel een zaak van lange adem, erkent de commissie. De lidstaten moeten zelf de nieuwe loketten opzetten en hun verantwoordelijke instanties klaarmaken voor en aansluiten op het vereenvoudigde, gedigitaliseerde stelsel. Dat zou „in de komende tien jaar” van de grond moeten komen, hoopt de commissie.

De EU is het grootste handelsblok ter wereld. Iedere minuut worden er zeshonderd douane-aanvragen verwerkt.