„Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart.”

Mozes was een groot man. De vereniging van zachtmoedigheid en kracht maakt de ware grootheid. Hierin is hij een type van Christus.

Het werk der schepping is groot, en groot is het verhaal van het werk der schepping, en ook de man die het beschreven heeft is groot. Doch is het niet te betreuren dat men, juist uit de naam van de grootste man in Israël, een scheldnaam maakt voor het gehele volk? In dit opzicht zijn de christenvolken diep gezonken.

Reeds als kind was Mozes schoon. De schoonheid was in het Oude Testament een afbeelding van innerlijke heerlijkheid. Als type moest hij schoon zijn. Mozes is de schoonheid van het Oude Testament.

Christus was groot boven alle grootheid, doch Hij wilde als zodanig niet nagevolgd zijn, maar wel in Zijn nederigheid en zachtmoedigheid. „Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben”, zei Jezus. Mozes was ook wel zachtmoedig, maar daarin kon hij het type van Christus niet zijn, evenmin als Job het kon zijn. Hun zachtmoedigheid was daartoe niet volmaakt genoeg. Mozes had het geduld van een herder, maar niet van een lam, dat geslacht wordt. Mozes kon zeggen dat er brood uit de hemel daalde, maar niet dat hijzelf dat brood was.

Isaac da Costa, schrijver en dichter te Amsterdam (”Bijbellezingen”, 1879)