De rosse grutto vertrok op 16 september vanuit de Amerikaanse staat Alaska en streek elf dagen later neer in een baai bij Auckland in Australië. Onderweg haalde hij soms wel snelheden van bijna 90 kilometer per uur. Het vogeltje droeg een harnas met zender zodat onderzoekers zijn route konden volgen.

De mannetjesgrutto vloog samen met vier andere grutto’s. “Ze lijken te weten waar ze zich op de wereld bevinden”, zei Jesse Conklin van het Global Flyway Network. “We kunnen het niet echt verklaren, maar ze lijken bijna een kaart in hun hoofd te hebben.” Het Global Flyway Network is een samenwerkingsverband van wetenschappers die vogeltrektochten bestuderen, onder andere met de Nederlandse Vogelbescherming. De rosse grutto leeft in bepaalde jaargetijden ook in de Nederlandse Waddenzee.

Volgens Conklin is de bouw van de grutto vergelijkbaar met een straaljager en kan hij daarom zo ver vliegen. “Hun lange puntige vleugels en strakke lichaam maakt ze aerodynamisch.” De windstroom boven de oceaan verklaart waarschijnlijk hoe de vogel de tocht kan volhouden. Vermoedelijk eet de grutto onderweg niet.