Mensen die een familielid door corona verloren of zelf door de ziekte werden getroffen zochten inderdaad meer dan voorheen troost en houvast in de Schrift, zo blijkt. Maar voor anderen gold dat nadrukkelijk niet. Het aandeel Amerikanen dat dagelijks de Bijbel gebruikt, daalde per saldo tot minder dan één op de tien, het laagste aantal dat is geregistreerd in de afgelopen tien jaar.

De onderzoekers zien een direct verband tussen activiteiten die kerken organiseren (bijvoorbeeld bijbelstudiegroepen) en het persoonlijke gebruik van de Bijbel. Kennelijk hebben mensen de kerkelijke gemeenschap nodig om zich ook doordeweeks tot Bijbellezen te zetten. „Deze studie ondersteunt het idee dat de kerk een belangrijke rol speelt in het welzijn van mensen en bij hun betrokkenheid op de Schrift”, zegt dr. John Farquhar Plake, directeur bij de American Bible Society.

Volgens Calvijn is de Bijbel „het belangrijkste en het kostbaarste goed dat wij in deze wereld hebben. Zij is de sleutel die ons toegang geeft tot het koninkrijk van God.” Het is daarom van wezenlijk belang om er elke dag in bezig te zijn. „Onderzoekt de Schriften”, zei Jezus tegen de Joden die Hem wilden doden (Joh. 5: 39). „Want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen.”

De Schrift dankt zijn gezag niet aan de kerk, maar aan het feit dat ze door God Zelf is ingegeven. Maar dat wil niet zeggen dat de kerk geen belangrijke rol speelt bij het omgaan met de Bijbel. In zijn eerste brief aan de gemeente van Korinthe noemt Paulus de gemeente „het lichaam van Christus.” De „leden” hebben elkaar nodig om als een goed lichaam te kunnen functioneren. Ze kunnen elkaar helpen bij het bestuderen van de Bijbel. Dat is ook wat de onderzoekers in Amerika constateren: „De pandemie heeft laten zien dat wanneer de onderlinge betrokkenheid van de kerkleden toeneemt, ook de betrokkenheid op de Schrift toeneemt. Het lijkt erop dat de relaties die mensen via de kerk met elkaar hebben, echt het verschil maken.”

Daarom is Paulus’ oproep aan de Hebreeën nog onverminderd belangrijk: „Laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.” Wie denkt dat hij in zijn eentje ook best kan geloven, zou door het Amerikaanse rapport op zijn minst aan het denken gezet moeten worden.

Tijdens de coronacrisis was het in veel gevallen niet mogelijk om naar de kerk te gaan. Nu de mogelijkheden zijn verruimd (al gelden er zeker nog beperkingen) is het goed om te bedenken dat de zondagse kerkgang niet alleen de meerwaarde van het samen zingen heeft, maar ook het verdere van de week stempelt.