Jeroen Siebelink (1968) blijkt inderdaad de zoon te zijn van Jan Siebelink van ”Knielen op een bed violen”. Hij is onderzoeksjournalist en publiceerde een aantal non-fictieboeken, onder andere over het alternatieve chocolademerk Tony’s Chocolonely. In dit boek combineert hij twee verhalen: over Jaap Korteweg en over het merk De Vegetarische Slager. Geen standaardbiografie dus.

In lange hoofdstukken beschrijft de auteur een aantal episoden uit het leven van Jaap Korteweg. Hij wisselt een kijkje in de jeugd van Jaap af met beschrijvingen van de keuzes die hij maakte om de grootste slager ter wereld te worden. Hij wil ons laten begrijpen hoe het brein van Jaap Korteweg werkt en hoe het merk De Vegetarische Slager met hem verbonden is.

De redenering dat het niet efficiënt is om dieren te voeren met eiwit om vlees te produceren, is nu niet onbekend. Mensen kunnen zichzelf met plantaardig eiwit voeden. Maar toen Jaap Korteweg begon te dromen van een kipmachine en plantaardige rookworst, was hij een pionier.

In 2005 ontmoette Jaap Korteweg Niko Koffeman, politicus (Partij voor de Dieren) en communicatieadviseur. De twee mannen blijken ondanks de verschillen in persoonlijkheid veel gemeen te hebben. Ze zijn het erover eens dat het anders moet kunnen. Dieren in korte tijd massaal volproppen om ze rijp te maken voor de slacht, ze de wereld over zeulen, met alle risico’s van dien: dan is een dier toch niet meer dan een machine? Je zou de voedselketen moeten kunnen inkorten. Dat is precies wat ze gaan doen. Niko zorgt er al twitterend voor dat de wereld het te weten komt. Ze gaan alternatieven maken voor de verstokte vleeseter.

Mannen

En dan zo goed dat hij (vooral mannen zijn aan hun vlees gehecht) het verschil niet proeft. Dat lukt en Siebelink vertelt er smakelijke verhalen over. Korteweg wordt „een van de grootste bestrijders van de bio-industrie, en icoon van duurzaamheid” en zijn bedrijf „het vlaggenschip van de sociale ondernemingen.”

De toon van het verhaal is intiem. Knap hoe Siebelink dat het hele boek door volhoudt. Hij zet Jaap op de trekker en beschrijft hoe die „het gif, liever gezegd gewasbescherming” vernevelt over het aardappelveld. De schrijver geeft in de hij-vorm weer waar Jaap tijdens zijn werk over nadenkt: zal hij biologisch gaan boeren?

Siebelink past stijlmiddelen toe van de romanschrijver. Op bladzijde 52 ligt op de vochtige straatstenen een borduursel van duizenden gouden blaadjes en zes bladzijden verder zijn koeien voorzien van zwarte wolken tegen een wit uitspansel. Opvallend is dat grote gebeurtenissen in het leven van de hoofdpersoon terloops meegedeeld worden. De schrijver wijdt meer woorden aan denkprocessen en inkijkjes, zodat je je als lezer kunt inleven.

Tip voor een volgende druk: wat foto’s en tekeningen en een jaartallenlijstje zouden het boek aantrekkelijker maken.

Het boek is leuk voor lezers die vertrouwd zijn met het proces richting vleesloos (of zelfs puur plantaardig) consumeren. Maar dit is ook een boek voor lezers die benieuwd zijn naar het levensverhaal van een opvallend persoon of naar de stappen tussen idee en succes of wat er komt kijken bij overname door Unilever.

„Het was leuk om te doen. Nu het werkt, kijkt hij weer eens verder.” De laatste regels van het verhaal van Jeroen Siebelink typeren zijn hoofdpersoon. Jaap Korteweg is er de man niet naar om lang stil te staan. Hij is alweer met een volgend project bezig. Wat te denken van De Veganistische Melkboer?

Boekgegevens

De vegetarische slager. Jaap Korteweg en het vlees van de toekomst, Jeroen Siebelink; uitg. Xander; 366 blz.; € 21,99