”Beter dan dit leven. Gods aanwezigheid in het lijden” (serie Gereformeerd Belijden)
Auteur: ds. P. J. den Admirant
Uitgeverij: Kok, Kampen, 2004
ISBN 90 435 0932 9
Pagina’s: 108
Prijs: € 10,50. Het boekje ”Beter dan dit leven” wil een handreiking bieden aan degene die met vragen rond het persoonlijk lijden worstelt. In het woord vooraf schrijft ds. P. J. den Admirant, hervormd predikant in Harderwijk, dat hij wil „meedenken met hen die aan het begin van de verwerking van hun lijden staan. Zij zijn nog lang niet toe aan de vraag wat de zin of de uitwerking van het lijden in hun leven is. Daarbij zoek ik nadrukkelijk naar ruimte voor hun vragen.”

De schrijver neemt zijn publiek in negen hoofdstukken mee om naar Job te luisteren. Hoe heeft deze geworsteld met de verwerking van het leed dat hem overkwam? Job is in zijn lijden overvallen door verbijstering. Mensen hebben hem moeite aangedaan. Hij voelt zich onbegrepen. Opstand tegen God, een niet begrijpen van Zijn weg, brengt hem er zelfs toe God aan te klagen. Toch mag bij Job ook het geloof doorbreken als hij tot de uitroep komt: „Ik weet, mijn Verlosser leeft.”

De schrijver wijdt een hoofdstuk aan de vraag of Job wel al die vragen aan de Heere mocht stellen. Als God antwoord geeft door Job allerlei vragen te stellen, mag Job ten slotte buigen en de hand op de mond leggen. Dit gedeelte van het boek is pastoraal van toonzetting. Het zal bij mensen voor wie het boek is bedoeld veel herkenning oproepen. Het kan meehelpen om niet alle vragen beantwoord te willen krijgen; er zijn vragen die we voor Gods aangezicht kunnen laten liggen. Zodat we rust vinden in het feit dat God het wel weet en er Zijn wijze, door ons niet altijd begrepen, bedoeling mee heeft.

Ik heb dit gedeelte, met tachtig bladzijden het grootste van het boek, met waardering gelezen. Er volgt nog een tweede gedeelte van het boek, dat 25 pagina’s omvat. De schrijver behandelt hier in vier hoofdstukken Romeinen 8:18-27. In dit gedeelte gaat het over het zuchten van de schepping, het zuchten van Gods kinderen en het zuchten van de Heilige Geest. Het is een uitzien en verlangen naar de voleinding. Paulus spreekt hier een geloofstaal waarvan we gerust mogen zeggen dat er weinigen zijn die op die wijze kunnen en durven spreken.

De bedoeling van de schrijver is om de mens in zijn of haar lijdensweg uitzicht te geven op wat Gods kinderen eenmaal wacht. Hoewel de schrijver hier mooie dingen te berde brengt, is de schrijftrant in dit deel nogal algemeen en ontbreekt de aansluiting bij de concrete praktijk aan het ziekbed of bij het pastorale gesprek met mensen in nood, zoals in het eerste gedeelte. De overgang van het eerste naar het tweede gedeelte is nogal abrupt.

Zou dat komen omdat de schrijver eigenlijk de vraag laat liggen hoe de belijdenis van de enige troost in leven en in sterven midden in het lijden gestalte krijgt? En hoe dat functioneert als het oog van het geloof op Christus wordt geslagen en Hij persoonlijk als Borg en Zaligmaker wordt gekend? Alleen in Christus worden het uitzicht en de begeerte waarover Paulus in Romeinen 8 spreekt immers werkelijkheid, midden in het lijden.

Hoewel het boek een ingrijpend thema behandelt, is het gemakkelijk leesbaar. De ondertitel, ”Gods aanwezigheid in het lijden”, had de titel van het boek mogen zijn, omdat deze de inhoud van het boek beter samenvat dan de titel ”Beter dan dit leven”.