Het team van wetenschappers dat de ontdekking deed, bestudeert de manier waarop onderzeese duinpannen en kloven zich ontwikkelen. Het microplastic, kunststofdeeltjes die kleiner zijn dan 1 millimeter, belandt op de zeebodem als onderdeel van meegevoerd slib.

Dat slib wordt door neerwaartse stromen vanaf hoger gelegen stukken van de zeebodem naar de lager gelegen stukken vervoerd. In de laagst gelegen plekken hoopt het vervolgens op, waardoor daar ook hoge concentraties microplastic gevormd kunnen worden.

Volgens eerdere berekeningen belandt er jaarlijks 12 miljoen ton plastic in de zeeën en oceanen. Veel van het plastic dat er terechtkomt is echter niet zichtbaar. Omdat zeedieren de deeltjes binnenkrijgen, vormen de microplastics een bedreiging voor de biodiversiteit.

Het Europees Agentschap voor Chemische Stoffen (ECHA) pleitte begin vorig jaar voor een Europees verbod op het gebruik van microplastic. Zo’n verbod kan de hoeveelheid microplastic die in het milieu terechtkomt volgens het EHCA met 400.000 ton terugdringen in de komende twintig jaar.

Fabrikanten gebruiken microplastic in cosmetica, schoonmaakmiddelen, verf, bouwmaterialen en medicijnen. Microplastic zit niet alleen in verzorgingsproducten als scrubs, tandpasta en doucheschuim, maar worden ook veel gebruikt in de land- en tuinbouw.

In 2018 waarschuwde het Wereldnatuurfonds dat de concentratie microplastic in zee een snelgroeiend probleem is, en met name in de Middellandse Zee. Hoewel die maar 1 procent van het water op aarde bevat, herbergde ze volgens de berekeningen uit 2018 maar liefst 7 procent van het zwervende microplastic wereldwijd.