Pasen lijkt dit jaar verder weg dan ooit. De stilte ligt als een deken over stad en land. Slechts hier en daar opent een monumentaal kerkgebouw per dag eventjes de deuren. Om mensen de gelegenheid te geven een moment te verwijlen in de stilte van het godshuis. Even weg uit de nieuwsstroom, weg bij het thuisonderwijs, weg van het beeldscherm waarop van ’s ochtends tot ’s avonds gewerkt moet worden.

Anderen zoeken juist nu de stilte van de natuur. Even een ommetje, even geen nieuwsberichten maar wandelen in een natuur waarin alles jubelt en juicht. De lente komt, het nieuwe leven bot uit. Vogels fluiten hun lied, niet bezorgd om een wereld in coronalockdown. Maar zelfs hun zingen kan de onheilspellende stilte niet echt doorbreken.

Stille Week in een stille wereld. Stille Week in een lege kerk.

Lees ook

Stilte bij het kruis