Sinds de mechanisering van de landbouw en de komst van auto’s veranderde de rol van paarden steeds meer. „Toen ik klein was, werden paarden steeds meer voor recreatie gebruikt. Vanaf mijn tiende mocht ik wekelijks naar een ponyclub. Daar keek ik de hele week naar uit. Wat dat betreft is er nog geen spat veranderd. Dát is waar paardenmeisjes mee bezig zijn”, vertelt Saskia Ven (61).

Ze gaf tussen 1999 en 2008 de hippische tijdschriften Amazone en Baroque uit en was van 2010 tot 2019 hoofdredacteur bij paardentijdschrift Penny. „En een paardenmeisje ben ik nog steeds. Ik heb zelf twee paarden”, zegt ze met een lach.

Dure hobby

Ook Yvette Jopse (30) is al jaren dol op paarden. „Sinds mijn zesde rijd ik paard. M’n eerste les herinner ik me nog goed. Ik had een capje op en paardrijlaarsjes aan en mocht eerst op de foto. Ik vond het heel leuk en spannend.”

Jopse verkoopt ruitersportartikelen bij manege De Kroo in Nieuw- en Sint Joosland. „Helaas heb ik geen eigen paard, dat is te duur. Paardrijden is een dure hobby. De aanschaf gaat nog wel, maar de kosten eromheen zijn hoog. Een paard moet ongeveer om de negen weken naar de hoefsmid en dat kost zo’n 70 tot 90 euro per keer. Daarnaast moet hij om het halfjaar een wormenspuit, heb je eventuele dierenartskosten en daar komen natuurlijk de stallingskosten nog bij. Die verschillen erg per locatie. Bij De Kroo betaal je rond de 400 euro per maand. Daarvoor krijgt je paard voer en stro, en wordt het buiten gezet.”

Shetlander

Wat betreft kosten maakt het uit in welke regio je een stalling zoekt, weet Ven. „In het westen, waar het dichtbevolkt is, zijn de prijzen hoger dan bijvoorbeeld op het platteland. Ook de prijs van paarden en pony’s kan erg variëren. Voor 750 euro kun je al een ervaren bereden shetlander kopen. Maar een hooggeklasseerde sportpony kost misschien wel 9000 tot 10.000 euro”, legt ze uit. „Op de markt kun je trouwens al veulentjes kopen voor 75 euro. Maar om een veulen op te voeden, heb je vakkennis nodig.”

Ook zonder het houden van een eigen dier is paardrijden best prijzig, vindt Jopse. „Je moet veel aanschaffen als je op les gaat, zoals een cap, laarzen, een rijbroek en handschoenen. Al variëren ook hierin de prijzen heel erg, van 30 euro voor een cap tot meer dan 1000 euro”, zegt ze. „Het lesgeld zal ook overal anders zijn, maar bij ons betaal je via leskaarten. Tien lessen van een uur kosten 140 euro.” Ven schat de gemiddelde prijs van een groepsles op 13 euro.

Superdroom

Ondanks de kosten is de hobby nog steeds enorm populair onder meisjes. Hoe komt het toch dat veel meisjes zo gek op paarden zijn? „Veel kinderen houden sowieso van dieren. Paarden zijn daarbij extra bijzonder omdat ze zo groot zijn”, zegt Saskia Ven. „Ze zijn warm, zacht, knuffelbaar en het is bijzonder als zo’n groot dier jou wil dragen. In paardenfilms zie je negen van de tien keer iemand op een paard zitten met de armen wijd en dan over het strand galopperen. Dat is een superdroom. Het geeft gevoelens van vrijheid. Daarnaast kun je bij een paard al je geheimen kwijt.”

Veel meisjes houden eveneens van het verzorgen. „Ook veel meisjes die zelf niet rijden zijn dol op paarden. Zij verzamelen wel allerlei spulletjes. Er is tegenwoordig allerlei paardenspeelgoed, wat de paardengekte stimuleert, zoals My little pony, Barbiepaarden en knuffels.”

Volgens Ven komt paardengekte niet alleen in Nederland voor. „In het buitenland zijn ook paardentijdschriften voor meisjes. Of je nou in Noorwegen, Frankrijk, Duitsland of Engeland woont, de liefde voor het paard is hetzelfde. Al zijn er wel kleine verschillen. Zo dragen ze in Engeland vaak een zijden hoes over hun cap en ”jodhpurs”, een lange rijbroek met schoenen, in plaats van laarzen.”

Soort verliefdheid

Er wordt vaak gezegd dat de paardengekte op een bepaalde leeftijd verdwijnt. Is dat een cliché of de waarheid? „Dat klopt wel”, vindt Jopse. „In de puberteit haken veel meisjes af. Er verandert dan van alles. Ze gaan naar een andere school, moeten hun tijd anders indelen, krijgen andere interesses en gaan jongens interessanter vinden.” Glimlachend: „Ik ben nog steeds een paardengek, maar ik heb ook een vriend.”

Ven: „Ik las eens dat zo’n 70 procent van de meisjes afhaakt. Dat wil trouwens niet zeggen dat ze paarden niet meer leuk vinden, maar het hele roze is eraf. Eerst draaide het hele leven om paarden, nu komen er andere dingen voor in de plaats. Bij sommigen komt het als ze halverwege de twintig zijn weer terug. Als je veel van dieren houdt, blijft dat toch altijd in je zitten. Overigens moet je niet onderschatten hoe sterk het gevoel is dat paardenmeisjes hebben. Ze projecteren menselijke relaties op hun pony. Het is bijna een soort eerste verliefdheid, heel intens en puur.”

Band opbouwen

Het genieten van paardenmeisjes komt overigens niet van één kant. „De pony’s en paarden vinden al die aandacht ook heerlijk. Zodra de borstel tevoorschijn komt, gaan de viervoeters er vaak lekker voor staan”, zegt Jopse. „Het is ook bijzonder om te zien hoe paarden aanvoelen wie ze voor zich hebben. Sommige kinderen zijn erg druk en kunnen daarom niet veel met een pony. Het dier voelt dat aan en vindt dat niet fijn. Het is belangrijk om rust op ze over te brengen.”

Jopse vindt het ook mooi om te zien wat je kunt opbouwen. „Ik begeleid soms ponykampen. Dan trekken kinderen de hele week met hetzelfde dier op. Aan het begin balen ze er soms van dat ze een bepaalde pony toegewezen krijgen. Maar na verloop van tijd wordt het vaak toch hun lievelingspony en leren ze elkaar steeds beter kennen.”

Al die jaren is er niet zo veel veranderd op het gebied van de paardrijdhobby, volgens de twee kenners. „Paardrijden is nog steeds erg populair onder meisjes. Overigens zijn er ook jongens die rijden. Maar door het verzorgende aspect is de hobby denk ik meer in trek bij meiden”, zegt Ven.

„Verder werd het allemaal wel wat speelser. Je kunt nu bijvoorbeeld ook rijbroeken kopen in een kleurtje. Daarnaast is er meer aandacht voor dierenwelzijn. Er wordt gelet op de grootte van de stallen. Paarden zijn bovendien sociale dieren en moeten dus niet alleen staan. Ook is er aandacht voor dat ze zo veel mogelijk buiten in het weiland kunnen lopen, net zoals in het wild. Daarnaast is het leerprincipe nu gericht op het paard belonen in plaats van het te straffen.”

Vooroordelen

Er heersen heel wat vooroordelen over paarden-meisjes. Yvette Jopse en Saskia Ven nemen ze onder de loep.

Paardenmeisjes stinken

Jopse: „Daar zit wel een kern van waarheid in. Paarden dragen een bepaalde lucht met zich mee. Als je daar zelf in zit, ruik je dat minder. Maar als ik schoon ben en op de manege kom, ruik ik het wel. Soms ga ik na het paardrijden nog even naar de supermarkt en dan ben ik me er wel van bewust dat er een luchtje aan m’n kleren hangt. Zodra je thuis doucht en je omkleedt is dat natuurlijk weer verdwenen.”

Paardrijden is geen sport

Ven: „Haha! Zet maar eens iemand op een paard die nooit paardrijdt. Die komt er zeker weten met spierpijn vanaf. Omdat je zit, lijkt het net of het geen sport is. Maar het vergt heel veel van je coördinatie en balans. Probeer maar eens een halfuur rechtop te zitten in een stoel zonder rugleuning en dan beweegt datgene onder je ook nog eens, van links naar rechts en van voren naar achteren etc. Je moet zo in balans leren zitten dat je optimaal gebruik kunt maken van je eigen lichaam, mee kunt gaan met de beweging van het paard en met lichaamstaal kunt vertellen welke kant hij op kan. Voor je dat onder de knie hebt, ben je een heel eind verder.”

Paardenmeisjes zijn verwend

Jopse: „Dat zie je bij sommige mensen inderdaad. Als een meisje dolgraag die ene dure cap wil hebben, krijgt ze die nog ook. Maar er zijn ook mensen die gewoon de goedkoopste nemen. Dus het is geen vaststaand feit dat paardenmeisjes verwend zijn. Het verschilt per situatie.”

Zes voordelen van paardrijden

Je hebt iets te doen in je vrije tijd.

Je krijgt lichaamsbeweging.

Je bent vaak buiten bezig.

Je leert respect hebben, voor dieren, maar ook voor je omgeving.

Het is heel ontspannend.

Je leert rekening houden met een ander wezen.

Je bent altijd met z’n tweeën.