De datum van 11 september 2001 blijft een onvergetelijk markeringspunt in de geschiedenis. De terroristische aanval op de Twin Towers in New York en het Pentagon in Washington veegde met één slag de mythe van tafel dat de westerse wereld onaantastbaar was en onbereikbaar voor geweld.Maar dat was niet het enige. Iedereen weet nu dat ruim een halve eeuw na de Tweede Wereldoorlog de wereld nog nooit zo onveilig is geweest als geweest als de laatste drie jaar.

De aanhoudende stroom terreuraanvallen van met name extremistische moslims geven mensen een permanent gevoel van onveiligheid. Niet alleen vanwege de geweldige verwoestingen die drie jaar geleden werden aangericht, maar vooral ook vanwege de blijvende invloed is 11 september een onvergetelijke datum geworden.

Ronduit verbijsterend is dat uitgerekend vandaag, precies drie jaar na de terreuraanvallen in de VS, op een kunstenaarsmanifestatie aan het publiek wordt gedemonstreerd hoe men een bom kan maken. De maker noemt zich kunstenaar en heeft zich voor deze gelegenheid als terrorist verkleed.

Helemaal bizar is dat deze demonstratie in het maken van bommem wordt gegeven in Enschede, de stad waar de echo van de vuurwerkramp nog maar nauwelijks is verstorven. Over smaak valt niet te twisten. Maar over deze wel. Hij heeft niets van doen met goede smaak.

Het is werkelijk onbegrijpelijk dat een woordvoerder van de gemeente Enschede de ophef die is ontstaan „zwaar overtrokken” noemt.

De datum van 11 september dwingt tot voortdurende bezinning. De kunstenaar zegt met zijn demonstratie in het maken van bommen daaraan een bijdrage te willen leveren.

Maar er zijn beter manieren. De slachtoffers van de aanslagen herdenken is er een van. Dat is ook aan het adres van de nabestaanden een signaal dat hun onpeilbaar verdriet niet een vergeten hoofdstuk is.

Belangrijk is ook dat we ons realiseren hoe nodig het is ons voortdurend bewust te zijn van de gevaren die ons omringen. De hoogmoed van het vrije Westen heeft met de aanslagen een forse deuk opgelopen. We dachten veilig te zijn, maar we leven in een risicovolle wereld.

Daarom is van belang dat we alert blijven. Omdat mensen kunnen ontaarden in monsters die voor hun ideologische idealen niets en niemand ontzien. De gijzeling vorige week in een school in de stad Beslan heeft dat weer eens op aangrijpende wijze duidelijk gemaakt.

In de eerste dagen na 11 september vroegen christenen zich ook af of de aanslagen de prelude vormden van de grote eindstrijd. Inmiddels is die gedachte, ondanks toegenomen onveiligheid, weer behoorlijk verdwenen. We zijn met elkaar weer overgegaan tot de orde van de dag. Terwijl de aanslagen wel degelijk een teken van de tijd zijn. In het laatste der dagen zullen we horen van oorlogen en van geruchten van oorlogen!

Een naar Amerika geëmigreerde Hollander zei onlangs: „Het is hier net zo gegaan als in Nederland na de Tweede Wereldoorlog. Toen de Duitse laarzen door de straten stampten, zaten de kerken in Rotterdam vol. Toen de Canadezen ons bevrijd hadden, liepen de danstenten vol. In de eerste weken na de aanslagen zaten de kerken hier in New York vol. Nu gaan de mensen liever weer een dagje toeren.”

Het vergeten van God die Zijn bescherming schonk, is ook een teken van de eindtijd. Het is ernstiger dan de aanslagen zelf. We schrikken op bij schokkende gebeurtenissen zoals de aanslagen zeker waren. En we spreken dan van een teken des tijds. Maar we zijn ons niet bewust van de sluipende processen die op de duur veel ingrijpender kunnen zijn. Ook dat zijn aspecten die op 11 september niet vergeten mogen worden.