Dekker wil niet alleen het verkeer tussen de justitiële inrichtingen en de buitenwereld aan banden leggen, maar ook de komst van nieuwe gedetineerden waar mogelijk beperken. Mensen die zich de komende tijd melden omdat ze nog een lichte straf moeten uitzitten, worden daarom voorlopig niet opgesloten.

Het bezoek- en verlofverbod geldt in ieder geval voor de rest van de maand. Alleen voor advocatenbezoek en voor jeugdgevangenissen zijn uitzonderingen mogelijk. De ouders of de voogd van een jeugddelinquent mogen nog wel langskomen. En een gedetineerde die erop staat zijn advocaat te zien of zijn rechtszaak bij te wonen, krijgt daarvoor toestemming. Maar Dekker doet een beroep op hen om dat zo min mogelijk te doen. Dat is vaak ook niet nodig, omdat zij ook kunnen bellen of de speciale ruimtes van de gevangenissen voor videogesprekken kunnen gebruiken.

Er is tot dusver geen gedetineerde besmet. Als dat wel gebeurt, moeten gevangenen waarschijnlijk de hele dag in hun cel blijven en zijn ook andere ingrijpende maatregelen nodig.

Dekker kan zich voorstellen „dat dit natuurlijk een heel vervelende boodschap is” voor veel gedetineerden, maar hij vreest niet voor onlusten zoals in Italië. De plannen zijn afgestemd met de gevangenisdirecteuren, en die zullen uitleggen dat de maatregelen ook in het belang van de gevangenen zelf zijn. Bij een uitbraak staat hun gezondheid op het spel.

Niettemin hoopt hij dat de maatregelen gauw niet meer nodig zijn. Verlof bijvoorbeeld is juist bedoeld om gedetineerden te helpen na hun straf hun leven weer op te pakken. Dat zou in de knel kunnen raken als de maatregelen lang duren.