Column: Kèrroona
In de hal van een Rotterdams verpleeghuis confereren twee ras-Maasstedelingen druk over het ”kèrroonavirus”. Covid-19 heeft inmiddels ook het vocabulaire van onze grootste havenstad geïnfecteerd. Dieper in de ingewanden van de instelling heersen lichte zorg en verwarring. Enkele ziekenhuizen stelden onlangs een patiëntenstop in. De minister opperde het idee verpleeghuizen als opvanglocatie in te richten. Landelijk bezien wachten er 18.000 mensen op een plekje in deze inrichtingen. Niet minder nijpend is het alarmerende tekort aan gekwalificeerd personeel. De overheid wekt de indruk het hoofd koel te houden. Het RIVM deelt richtlijnen uit, die dagelijks worden geactualiseerd. Kerken passen hun avondmaalsvieringen en wijze van collecteren aan. Nalaten van handen schudden valt niet mee. Het voorkomen van infectie is beter dan genezen, voor zover er genezing is.
Als ik me maandagochtend zet aan mijn schrijverij staat de teller in Nederland op 264 besmettingen en 3 doden. Hoogbejaarden. Allen ernstig ziek. Dat klinkt nogal relativerend. Het kan zomaar anders worden. Het virus is onvoorspelbaar en verspreidt zich snel. Dat weten de Italianen als geen ander in Europa.
Het maandagochtendnieuwsbulletin gaat vooral over de gevolgen voor de economie. Toerisme en luchtvaart worden hard getroffen. Lijkt me niet het ergste. De run op hygiëneproducten en houdbaar voedsel gaat onverminderd door. Dat is dan weer wel goed voor de economie.
Deskundigen doen uiteenlopende voorspellingen. Sommigen schilderen apocalyptische scenario’s. Verschillen tussen alarmisten en realisten vervagen in deze dagen van een dreigende pandemie.
Woensdag biddag voor gewas en arbeid. Zelfgenoegzame mensen lachen erom. Wat heeft God te maken met ons dagelijks leven? Het wringt te midden van de stormloop van honderdvoudige problemen. Ook als wij vasthouden aan de oude belijdenis „dat alle dingen niet bij geval, maar van Zijn Vaderlijke hand ons toekomen.” Wie durft rechte lijnen te trekken? We zouden God zomaar aansprakelijk stellen voor ellende die wij zelf veroorzaken. En toch… Niets ontglipt Hem. Hij weet zodanig beslag op het kwaad te leggen dat het goddelijke zin krijgt en er nog iets goeds uit voorkomt. Wie zou niet bidden om een breed geestelijk ontwaken in onze samenleving? Om een nieuw reveil? Dat doe je als je deel hebt aan het verzoenende en vernieuwende offer van Golgotha, de beste Schuilplaats en het beste vaccin bij het oprukkende ”kèrroona”. Heb een gezegende biddag!
