Er is nog veel mis met de kwaliteit van de zorg die privé-klinieken bieden. De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft dat vastgesteld na onderzoek bij 45 van de 110 klinieken die ons land telt.Veel klinieken hebben geen of onduidelijke protocollen voor de intake, behandeling en vooral nazorg van patiënten. Het mankeert aan de bereikbaarheid van de instellingen als zich na een ingreep problemen voordoen, aan reanimatiebeleid en aan verantwoord beheer van medicijnen.

Het grootste deel van de privé-klinieken is gespecialiseerd in schoonheidsbehandelingen. De IGZ heeft geconstateerd dat daar vaak gewerkt wordt met onvoldoende gekwalificeerd personeel. In sommige gevallen voeren specialisten handelingen uit waarvoor zij niet bekwaam zijn. Zij bedienen zich van onbeschermde titels als ”cosmetisch chirurg” of ”esthetisch chirurg” en proberen daarmee een vertrouwde indruk te maken. Meer dan de helft van de particuliere centra heeft zelfs geen verpleegkundigen in dienst.

Het rapport van de IGZ heeft de politiek en de zorgverzekeraars geschokt. Vooral ook omdat de inspectie al eerder de alarmklok heeft geluid. Vorig jaar onderzocht ze de kwaliteit bij twintig klinieken en stelde veel tekortkomingen vast. De uitkomsten van dat onderzoek hebben nauwelijks geleid tot verbetering bij de particuliere instellingen.

Dat er privé-klinieken bestaan, is op zichzelf genomen niet verkeerd. Er zijn er ook die kwalitatief goede behandeling en zorg bieden; waar mensen vooral ook snel geholpen worden. De wachtlijsten bij privé-klinieken zijn kort, als ze al bestaan. Het gaat dan ook niet aan alle centra over een kam te scheren.

Naar de regulieren ziekenhuizen toe hebben de particuliere gezondheidscentra ook een functie. Ze zijn een luis in de pels van de gezondheidszorg. De concurrentie van privé-klinieken dwingt gewone hospitalen tot meer efficiency en tegelijkertijd tot meer aandacht voor een persoonlijke benadering van de patiënt. Op dat laatste punt zijn privé-klinieken heel sterk. De ’klant’ wordt in een perfecte, bijna gezellige omgeving ontvangen en op zijn wenken bediend. Daar kunnen grote ziekenhuizen nog wel iets van leren.

Tegelijk is duidelijk dat die instellingen nooit de perfecte ambiance en het niveau van klantvriendelijkheid van de privé-klinieken kunnen bereiken. Dat past niet bij hun organisatievorm en is ook niet mogelijk vanwege de bezuinigingen in de gezondheidszorg. Daar komt bij dat de privé-klinieken de markt afromen. Zij voeren vooral operaties uit waar wat aan te verdienen valt. Die missen de gewone ziekenhuizen, terwijl die toch al met krappe budgetten moeten werken.

De manco’s die de IGZ bij de privé-klinieken heeft opgespoord, zijn voor haar aanleiding een vervolgonderzoek te doen. Dat is een eerste stap. Maar daar kan het niet bij blijven. Op het punt van gezondheidszorg moet de grootst mogelijke zorgvuldigheid in acht genomen worden. Duidelijke kwaliteitseisen, een keurmerk en geregelde controle zijn daarom pure noodzaak. Klinieken die daar niet aan meewerken, moeten worden gesloten. Er staat immers te veel op het spel. Het gaat uiteindelijk om mensenlevens