Mubarak was president van 1981 tot 2011. Na een loopbaan bij de Egyptische luchtmacht werd Mubarak in 1975 benoemd tot vicepresident onder president Anwar Sadat. Toen deze in 1981 werd doodgeschoten, volgde Mubarak hem op als president.

Door zijn tegenstanders werd hij wel de „laatste farao” genoemd, een verwijzing naar zijn lange en autoritaire leiderschap. Zijn jongere zoon Gamal was voorbestemd hem op te volgen toen de Arabische Lente in januari 2011 daar een stokje voor stak.

Mubarak trad in februari 2011 af na massale protesten tegen zijn dertigjarige bewind. Hij werd na de opstand veroordeeld tot een jarenlange gevangenisstraf, maar werd in 2017 vrijgelaten nadat hij van de meeste aanklachten was vrijgesproken.

Hij stond terecht voor de moord op honderden demonstranten door veiligheidstroepen in de laatste dagen van zijn regime. Uiteindelijk werd hij alleen schuldig bevonden aan fraude. Al in slechte gezondheid woonde hij zijn proces bij liggend in een ziekenhuisbed.

Veel Egyptenaren die de tijd van Mubarak hebben meegemaakt, zien het als een periode van autocratie en vriendjespolitiek. Zijn afzetting leidde tot de eerste vrije verkiezingen in Egypte, die de islamitische president Mohamed Mursi aan het roer bracht.

Mursi bleef slechts een jaar aan nadat hij na massale protesten in 2013 tegen zijn bewind door het leger werd afgezet. Hij werd opgevolgd door de bevelhebber van het Egyptische leger Abdel Fattah al-Sisi, die nu nog steeds president is.

Mubarak heeft zijn onschuld altijd volgehouden en zei dat de geschiedenis hem zou beoordelen als een patriot die zijn land onbaatzuchtig had gediend.