Akkoord over Noordzee geen gelopen race
Het begon een jaar geleden veelbelovend: de visserij mocht meepraten over de uitrol van wind op zee. Inzet van de sector: voorkomen dat ze „vermorzeld” wordt.
Sinds maandag ligt er een „onderhandelaarsakkoord” op tafel. Natuurclubs, windparkexploitanten, olie- en gasbedrijven, havens, overheid en visserij hebben overeenstemming bereikt, zo heet het in het officiële persbericht. Maar visserijonderhandelaar Pim Visser hield bij de presentatie in het Haagse Nieuwspoort een slag om de arm. „Wij gaan dit voorleggen aan onze achterban. Deze consultatie is leidend voor de besluitvorming in de kottersector”, zei hij.
Visser weet dat zijn achterban verdeeld is. Vissers in het zuidwesten, die al veel van hun visgronden kwijtraakten aan windparken in de zuidelijke Noordzee, hebben er wel oren naar om zich te laten uitkopen. Ook Texelaars, die weinig opvolgers hebben, tonen belangstelling.
Maar Urk is tegen. De Urkers, die van alle Nederlandse vissersplaatsen de grootste vloot hebben, willen doorgaan met vissen. En zij vinden dat ze in het akkoord de dupe worden van een koehandel tussen de overheid en de natuurorganisaties. Ter compensatie van de belasting van het zeemilieu door de bouw van windparken worden andere delen van de Noordzee volgens het akkoord gesloten voor de visserij. Daaronder zijn belangrijke visgronden, zoals het Friese Front, waar de Urkers onder meer op Noorse kreeftjes vissen.
Voor de saneringsregeling en voor het „verduurzamen” van de vloot, stelt het kabinet 119 miljoen euro beschikbaar. Geen hoog bedrag: de sector had ingezet op enkele honderden miljoenen extra. En de term verduurzamen heeft voor de vissers een wrange bijsmaak. Zij vinden dat de volgens hen beste verduurzaming van de afgelopen decennia, de in Nederland ontwikkelde pulsvisserij (elektrisch vissen), vorig jaar ten onrechte door de Europese Unie in de ban is gedaan.
Voorzitter Jacques Wallage van het Noordzeeoverleg vindt niet dat Urk een bom onder het akkoord legt. Dat „een aantal vissers” hun bestekken kwijtraakt is „een compromis dat je aan iedereen uit kunt leggen.” Hij vertrouwt erop dat de visserij eieren voor haar geld zal kiezen en niet in een isolement wil komen. Maar in Urk zetten ze zich schrap.
