De Canadese en veel gelauwerde illustrator Isabelle Arsenault tekent de wereld van Hélène in potlood en sepiakleuren. Het boek ”Jane, de vos & ik” laat zich lezen als een soort stripverhaal, dat zich afspeelt in het decor van de jaren zeventig.

Om zichzelf weg te denken, leest Hélène onderweg van en naar school in ”Jane Eyre” en probeert ze zich Janes overlevingsstrategie eigen te maken. Ze laat zich inspireren door het verwaarloosde weeskind dat uitgroeit tot een wijze, jonge vrouw van wie gehouden wordt. Het boek geeft letterlijk kleur aan Hélène, de pagina’s over Jane blozen in warme tinten. Op het schoolkamp gaat het pesten door en hoopt Hélène op een zwart gat waarin ze kan verdwijnen. Maar dan ziet ze een vos. En daarna is er een meisje dat Hélène bij de hand pakt.

Hélènes verhaal is tijdloos gevoelig en indringend – en een vloek en een verwijzing naar onder meer de Beatles voegen niets toe, juist niet. De tekeningen vertellen zó veel dat de tekst daar soms afbreuk aan doet. In dit verhaal moet je niet lezen, maar kijken en nog eens kijken. Je voelt de pijn en de vreugde van vriendschappen, de moeite die het kost om jezelf te ontdekken en opnieuw vertrouwen te krijgen in de mensen om je heen.

Boekgegevens

Jane, de vos & ik, Fanny Britt en Isabelle Arsenault; uitg. Querido; 104 blz.; € 19,99