Hertzberger schrijft dat ze weleens hoort dat het krijgen van kinderen ontmoedigd moet worden, omdat het vervuilend is. Maar echtscheiding is pas een milieuramp van jewelste, betoogt ze. „Reken maar mee: een tweede huis, dat ook verwarmd moet worden en verlicht en verbouwd en dat groot genoeg moet zijn zodat alle kinderen er toch hun eigen kamer kunnen hebben. Twee keer zoveel pannen op het fornuis, twee keer zoveel oventjes die aan en uitspringen, twee keer zoveel kerstbomen. Twee keer zoveel ritjes voor boodschappen, twee keer zoveel adressen om pakketjes te bezorgen. En dikke kans dat er ook een tweede auto moet worden aangeschaft, ook groot genoeg zodat het kroost erin past.”

Verder heeft ze het over de druk op de woningmarkt en de administratieve lasten, de belastingdienst, basisadministratie en de rechtspraak die echtscheiding met zich meebrengt.

Ze besluit met de stelling dat het gezin niet langer de hoeksteen van de samenleving is. „Het individu is de kurk geworden. Ook als je niet gelovig of anderszins conservatief bent, is het geen slecht idee om gezinnen zoveel mogelijk te blijven aanmoedigen.”