Vaak ervaren man en vrouw dat ze in de loop der jaren uit elkaar zijn gegroeid en zich niet meer begrepen voelen. Er is dan ook maar één huwelijk volkomen geweest: het eerste huwelijk, gesloten door God zelf tussen Adam en zijn zojuist geschapen vrouw. Adam jubelde het uit toen zijn vrouw door de Heere God zelf „als een hulpe tegenover hem” naar hem toe werd gebracht. Er was een volkomen relatie met God, en man en vrouw begrepen elkaar volkomen. De vermelding dat beiden naakt waren, geldt natuurlijk hun lichaam, maar ongetwijfeld ook hun emotionele relatie: ze bedekten niets voor elkaar.

We weten niet hoelang deze volmaakte staat heeft geduurd. De Schrift meldt daar niets over. Wél lezen we in Genesis 3 wat de gevolgen van de zondeval waren voor de relatie tussen Adam en Eva. Zij gaven elkaar de schuld en Adam gaf God de schuld. De door hem bejubelde vrouw kreeg het stempel „die Gij bij mij gegeven hebt.”

Als gevolg van de zondeval werden Adam en Eva ook uit het paradijs weggestuurd. Ze bleven echter wel getrouwd! Een bewijs dat de Heere het huwelijk gelaten heeft als een bloem uit het paradijs, zij het in een gebroken wereld buiten het paradijs. Dat moeten we ons goed bewust zijn: het huwelijk is gebleven, maar als een geknakte bloem.

Goddelijke instelling

Het is een bijzondere zegen als de Heere natuurlijke liefde geeft tussen twee zondige mensen. Op de trouwdag is er dan ook blijdschap, net zoals bij Adam. Niemand trouwt om uiteindelijk te scheiden. Niettemin gaat een huwelijk niet vanzelf goed. Daarom moeten echtparen alert zijn. De vele dingen die op gezinnen afkomen, gaan al snel ten koste van de onderlinge verbondenheid.

De ”gebroken wereld” zit door de zondeval allereerst in ons eigen hart. Daarnaast ook in onze omgeving. Veel onrust komt ons huwelijk en ons gezin binnen en we hebben er vaak geen invloed op.

Een paar aspecten willen we noemen: In welke mate doen we mee met het emancipatiegevolg dat beide ouders werken en soms „in de hal aan elkaar het gezin overdragen”? In hoeverre worden we beïnvloed door de seksualisering van de maatschappij, die onder andere blijkt uit reclame-uitingen in de openbare ruimte? Hoeveel tijd geven we aan onze smartphone of misschien zelfs aan pornografische beelden? Dit laatste wordt wel de ”vreemde vrouw” van deze tijd genoemd.

Al deze dingen ontwrichten een warm huwelijksleven, waarin we voldoende tijd voor elkaar hebben, en lijken onze aandacht en tijd te willen opslokken.

Het huwelijk is een goddelijke instelling, maar wordt in onze maatschappij steeds meer veracht. Het CBS meldde recent dat minder dan 15 procent van de Nederlanders aan het huwelijk de voorkeur geeft boven samenwonen. Daarmee wordt het huwelijk steeds meer een christelijk symbool. Moeten we dan als christenen niet zoveel mogelijk uitstralen dat het huwelijk en het geordende gezinsleven voor ons waardevol zijn?

Toerusting

Gelukkig zijn er steeds meer mogelijkheden om als echtpaar aandacht te besteden aan het huwelijk. Er is veel literatuur, er zijn diverse vormen van toerusting. Steeds meer kerkenraden faciliteren voor hun leden huwelijkstoerusting of -catechese.

Hieraan deelnemen is niet raar of eng. Integendeel. De echtparen die zich voor toerusting opgaven, ervoeren die als bijzonder waardevol en verrijkend: Ze leidde tot (weer) zoveel verbondenheid met elkaar en bleek goed voor het gezinsklimaat en de kinderen.

Wie weet wat literatuur en toerusting onder Gods zegen kunnen betekenen voor de gezinnen en daardoor ook voor de gemeente. Bij de huwelijkssluiting is die zegen toch afgebeden en toegezegd? ”Ora et labora”. Bid en werk.

De auteurs zijn mede-initiatiefnemers van de Paradijsbloem Huwelijkstoerusting.