En, heel eerlijk gezegd, de twee fantasyboeken ”Ottilie en de drochtenjagers” en ”De Orde van de Gouden Leeuw” maken de verwachtingen ook niet helemaal waar. Hoewel het op zichzelf best aardige leesboeken zijn voor kinderen die zich graag onderdompelen in een heel andere wereld.

”De Orde van de Gouden Leeuw” is alleen al bijzonder omdat het van Nederlandse bodem is. Tussen de hoos aan fantasyvertalingen valt zoiets meteen op. Dorothée de Rooy werkte eerder onder meer in de advocatuur en dit boek is haar debuut als auteur.

Het is een verhaal waarbij de spanning er meteen inzit. Een Amsterdams meisje dat Lucy heet –dikke knipoog naar Lewis’ Narniaverhalen– moet plotsklaps vluchten, omdat duistere schaduwen haar en haar moeder op de hielen zitten. Door het oude boek dat haar moeder haar gaf open te slaan komt ze terecht in Het Rijk.

Soms is ze daar het moderne, opstandige meisje dat het „onzin” vindt dat juist zij uitverkoren blijkt te zijn om Het Rijk te redden. Aan de andere kant past ze zich heel makkelijk aan aan het enorme avontuur waarin ze ineens verzeild is geraakt.

Zweverig religieus

De Rooy heeft veel aandacht besteed aan het creëren van een parallelle wereld. Dat is haar geloofwaardig gelukt. Er zit een heel aantal verwijzingen in, waarvan die naar Lewis’ Lucy er een van is. Het is leuk als je ze ontdekt, maar al lezend krijg je soms de indruk dat De Rooy wel erg graag allerlei linkjes wilde leggen terwijl ze het verhaal niet per se goeddoen.

Bovendien heeft ze te veel ruimte nodig om de wereld te scheppen en –dat is echt een minpunt aan dit boek– lijkt ze niet genoeg woorden over te hebben om een verhaal te vertellen. De gebruiken in het Rijk worden tot in de details uit de doeken gedaan. Zoals de manier waarop het Steenvolk omgaat met de dood: het kan bijvoorbeeld een verbinding aangaan met een overledene. Het wordt op zulke momenten allemaal wat zweverig en religieus en al die uitweidingen zijn niet in het belang van het verhaal.

Het abrupte slot, middenin een avontuur, is een verrassing die je onbevredigd achterlaat. Het idee is vast dat het verhaal verder gaat in deel twee, want het boek is aangekondigd als trilogie. Maar vreemd blijft het.

Australië

Het andere boek, ”Ottilie en de drochtenjagers” is wel een mooi afgerond verhaal. Auteur Rhiannon Williams komt uit Australië, de bakermat van veel goede fantasy. Ze zet een heel eigen wereld neer, die minder zwaar leunt op beroemde voorgangers in fantasyland. Het avontuur –want dat is hoe dan ook het belangrijkste ingrediënt van dit soort boeken– begint als Ottilies broertje plotseling verdwijnt uit de armoedige omgeving waar de twee opgroeiden. Hij blijkt te zijn ontvoerd, maar door wie? Tijdens de zoektocht naar Ottilie ontdekt ze dingen waarvan ze het bestaan niet kon vermoeden: tot aan de meest afzichtelijke wezens die harten uit mensen scheuren toe.

Lesje gender

Ook hier is er een selecte groep die tegen dit kwaad mag (en kan) strijden. Ottilie voegt zich in het geheim bij hen – als enig meisje onder de jongens. Prima keus, maar als thema komt het verschil tussen jongens en meisjes (en of dat er al dan niet is) hinderlijk vaak terug. Dat lesje gender had minstens een stuk subtieler gekund. Los daarvan weet Williams een meeslepend avontuur neer te zetten, met personages die dichtbij komen en een wereld die, hoe ongeloofwaardig in feite ook, overtuigt en tot leven komt.

Boekgegevens

De Orde van de Gouden Leeuw, Dorothée de Rooy; uitg. Van Goor, 240 blz.; € 16,99

Ottilie en de drochtenjagers, Rhiannon Williams; uitg. Gottmer, 311 blz.; € 16,99.