Projectleider Geerlof de Jong wees op een klacht van dhr. B. Burger. Zijn e-mailadres begint met ”bezorgdeburger”. „Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ‘B. Burger’ zijn eigen naam niet heeft opgegeven.” Bovendien correspondeert het opgegeven telefoonnummer niet met het adres waar de klager zou wonen. Het nummer is van een studentenorganisatie. De Jong wees erop dat anoniem klagen niet mag. „De klacht had niet ontvankelijk moeten worden verklaard.”

Lees ook

Reclame Code Commissie buigt zich over prolifeflyer

Ook vroeg hij de commissie waarom de twee klachten, waarvan de indieners overigens niet bij de zitting aanwezig waren, een spoedeisende behandeling zouden vragen. Daarop kreeg hij vooralsnog geen antwoord.

Aan het begin van de zitting uitte de voorzitter zijn twijfel of ervaringsdeskundige Deborah Smit wel aan het woord moest komen. „De vraag is of één individueel verhaal relevant is voor datgene wat we moeten beoordelen: of deze uiting voldoet aan de criteria uit onze code.” De Jong wierp tegen dat de ervaring van deze vrouw een illustratie van vele verhalen is. Na beraad achter gesloten deuren gaf de commissie daar alsnog gelegenheid voor.

Smit deed uit de doeken hoe ze ongepland zwanger naar een abortuskliniek ging. Na het zien van de echo sloeg de twijfel toe. Dat gaf ze ook aan, maar „het leek alsof ze me niet hoorden. Er werd juist aangedrongen om de abortuspil te nemen, omdat het kindje anders via curettage weggehaald zou worden. Die ingreep is heftiger. Er zijn mij geen alternatieven aangeboden.”

De commissie wilde weten op hoeveel adressen de folder is verspreid. Ook vroeg ze of er volgens het platform situaties zijn waarin abortus wel een oplossing is. Die laatste vraag vond Kees van Helden van Schreeuw om Leven niet relevant, omdat de klachten daar niet over gaan.