De inmiddels 23-jarige A. zit sindsdien vast en moet verplicht zijn proces bijwonen, zo besloot de rechtbank eerder. Van de negen inleidende zittingen was hij in oktober alleen bij de laatste aanwezig, zodat hij kon wennen aan de situatie in de rechtszaal. Hij was nerveus en zei weinig.

A. heeft in het begin bij de politie verklaard dat hij twee keer opzettelijk insuline had toegediend en één keer bij vergissing. Zijn beweegreden was niet bekend. A.’s advocaat Robbert van Haneghem vond het toen voorbarig van het OM om dit als een bekentenis te beschouwen. Sinds die eerste verklaringen heeft A. zich beroepen op zijn zwijgrecht.

Volgens Van Haneghem wil zijn cliënt sowieso naar de rechtszaak komen. De raadsman wil het liefst dat hij volgens het jeugdstrafrecht wordt berecht, omdat hij destijds pas net negentien jaar was. Psychiatrisch deskundigen concludeerden dat A.- naast een mogelijke celstraf - in ieder geval tbs met dwangverpleging zou moeten krijgen.

Het onderzoek duurde lang, omdat het moeilijk was te achterhalen of de bewoners ziek werden of stierven door een insulinedosis óf dat het om een natuurlijke oorzaak ging. Insuline is een lichaamseigen hormoon. Onder invloed van dit hormoon daalt de bloedsuikerspiegel. Bij jonge gezonde mensen heeft deze stof weinig impact, maar bij oudere mensen kan een onnodig toegediende dosis leiden tot een hartinfarct. Zeker drie stoffelijke overschotten werden opgegraven voor onderzoek.

Na de eerste melding in ’t Huys te Hoecke in Puttershoek kwamen er in totaal vijftien verdachte situaties naar boven, ook bij het Jasmijnhuis en De Riederborgh in Ridderkerk en bij Humanitas, locatie De Wetering in Rotterdam. Uiteindelijk kwamen daarvan elf gevallen op de aanklacht. Die worden in het proces afzonderlijk behandeld.

De inspectie tikte de instellingen later op de vingers om onvolkomenheden op het gebied van deskundigheid van medewerkers en de medicatieveiligheid.