Omdat ik onder de rook van Rotterdam ben geboren, spreekt het gezegde ”Geen woorden maar daden” mij extra aan. In Brussel en in de Europese Unie praten we soms te veel en tonen we niet altijd voldoende en de juiste daden.

Dit zien we ook in de opstelling van de EU tegenover Turkije. De regering-Erdogan heeft een massale inval gedaan in Noord-Syrië, na het vertrek van de Amerikaanse troepen die daar waren gestationeerd. En wat deed de EU? Er werden diverse buitengewoon ronkende verklaringen afgegeven. Tijdelijk worden zelfs wapenleveranties opgeschort. Enkele lidstaten durfden het ook aan de Turkse ambassadeur op het diplomatieke matje te roepen. Kortom: business as usual, veel woorden maar geen daden.

Dieptepunt

In de Commissie Mensenrechten van het Europees Parement hadden we maandag een skype-verbinding met een mensenrechtenactivist in de door Turkije bezette zone in Noord-Syrië. Daarnaast was er een Aramese christin aanwezig in onze commissie, evenals een andere activist.

De boodschap van deze drie mensen was klip-en-klaar: de Europese Unie praat en praat, maar doet niets voor de veiligheid van de miljoenen Koerden, christenen en jezidi’s die getroffen zijn door de Turkse inval. De strijders van IS prijzen nota bene overal de binnengevallen Turkse troepen als bevrijders. De IS-aanvallen zijn de laatste weken met 50 procent toegenomen. De Turken vinden dat best en kijken op z’n minst de andere kant op.

Dieptepunt deze week was de zorgvuldig voorbereide moordaanslag op twee Armeens-katholieke priesters. Daarnaast werden meerdere bomaanslagen gepleegd op christenen.

Mogelijk vindt de EU het te lastig om als één Europees front te handelen. Mogelijk vrezen we onze export. Hoe dan ook, Brussel moet stoppen met ronkende teksten en resoluties waar Ankara slechts om lacht.

Geen voorkeursbehandeling

De EU moet nú daden tonen en met hardere sancties komen. Dat kan eenvoudig: het Turkse kandidaat-lidmaatschap van de EU wordt definitief stopgezet, de betaling van de zogenoemde pre-accessiegelden (bedoeld voor projecten die de rechtsstaat in Turkije moeten bevorderen) wordt beëindigd en de voorkeursbehandeling van Turkije in de handel met de EU wordt tenietgedaan.

Turkije moet worden getroffen in de portemonnee, want dat is altijd een echt effectieve maatregel. Uiteraard hebben we die stappen te nemen samen met hulpverlening in de getroffen regio.

De EU is daadkracht verplicht aan alle minderheden in de regio en vooral aan onze vervolgde zusters en broeders.

De auteur is Europarlementariër voor de ChristenUnie.