Dit onderstreept de nadruk waarmee het thema terreur en terreurbestrijding naar voren wordt gebracht in de herverkiezingscampagne van president George W. Bush, die donderdag de Republikeinse kandidatuur voor de verkiezingen zal aanvaarden. „De septemberaanslagen en de gevolgen daarvan vormen een hoeksteen van Bush’ campagne en daarom hebben de Republikeinen New York gekozen als plaats voor hun conventie”, aldus politiek analist Eric Taylor van het Cato Research Instituut in Washington.

Niet alle nabestaanden van de catastrofe in 2001 zijn het daarmee eens. Volgens een opiniepeiling onder hen van The New York Times vindt de helft dat partijen geen politieke munt mogen slaan uit de aanslagen. „Er zijn hier meer dan 2700 mensen omgekomen. Zoiets mag je politiseren door de strijd tegen het terrorisme wereldwijd te intensiveren, maar niet door je hier op de borst te komen slaan op een paar mijl afstand van Ground Zero, een massagraf”, aldus Nancy McGrough, die drie jaar geleden haar man verloor.

Volgens de peiling is de helft van de nabestaanden het met haar eens. Deze groep meent dat de Republikeinen hun conventie beter elders hadden kunnen houden. Een kwart meent dat de partij speciaal naar New York is gekomen om politieke munt te slaan uit het drama. „Dat is walgelijk”, aldus McGrough.

Ongeveer evenveel ondervraagden juichen de komst van de Republikeinen toe. „Dit betekent in de eerste plaats dat de stad weer veilig genoeg is om zoiets hier te organiseren en het benadrukt bovendien de steun van de Republikeinse Partij voor onze stad”, meent Michael Sheene, die in september 2001 zijn verloofde verloor.

Een meerderheid van de nabestaanden denkt dat president Bush en zijn regering vóór de aanslagen onvoldoende aandacht schonken aan de terreurdreiging, maar dat dit daarna sterk is verbeterd. Velen vinden overigens dat Bush minder blaam treft -hij was tenslotte pas acht maanden aan het bewind- dan zijn voorganger, de Democratische president Bill Clinton.

Sheene: „Onder Clinton werd het World Trade Center in 1993 voor de eerste keer aangevallen. Daarna volgden de twee ambassadeaanslagen in Afrika in 1998 en de aanslag op de torpedobootjager Cole in 2000. Voldoende aanleiding voor ingrijpende maatregelen, maar Clinton deed vrijwel niets.”

Volgens het onderzoek van The New York Times vond een meerderheid van de nabestaanden de oorlog in Afghanistan als reactie op de terreuraanslag gerechtvaardigd. Wat Irak betreft meent een meerderheid dat Washington „ten onrechte” Amerikaanse levens opoffert voor de invasie daar. „Bush heeft de septemberaanslagen aangegrepen om zijn plannen voor Irak te realiseren zonder dat hij daarvoor goede redenen had. Zoiets is politiek niet te verkopen”, meent Patrick Galman, die een nicht verloor bij de septemberaanslag en die twee vrienden heeft die in Irak dienst doen.

Voor veel nabestaanden -of zij nu voor of tegen het beleid van de regering-Bush zijn- worden de komende dagen moeilijk. Maureen Delmow, die drie jaar geleden haar man verloor, verzucht: „Ik blijf binnen. Ik voel me anders als een aap in een dierentuin. Een exotische dierentuin of een zielige dierentuin, waar mensen je komen bemedelijden. Of waar zij zich presenteren als de stoere helpers die de gevolgen van onze ellende wel zullen oplossen. Sommigen van ons komen over de aanslagen heen. Voor anderen blijft de elfde september levenslang een rauw litteken. Ik ben Republikein, maar ik geloof dat de partij hier niet had moeten komen om dit rauwe litteken politiek te exploiteren. Dat getuigt niet van goede smaak. Ik zal blij zijn als iedereen aan het eind van de week weer weg is.”