Synodeleden mogen vragen stellen. Ds. P. J. den Hertog (Amsterdam) vraagt zich af hoe „ruim” gereformeerd is. „We moeten ons focussen op Schrift en belijdenis. En dan zijn er spannende onderwerpen, maar we moeten elkaar ruimte bieden. Het gereformeerde protestantisme is breder dan wij weten.”

Ouderling L. Mak (Huizen) stelt voor dat de synode schuldbelijdenis doet richting samenwerkingsgemeenten die in een „spagaat” zijn gekomen. Volgens hem zijn de CGK in een doodlopende straat gekomen. „Ik zie geen weg meer terug of vooruit. Het woord scheuring moeten we niet gebruiken. Het gaat nu om de vraag welke stappen we in vrede kunnen ondernemen.”

Ds. N. C. Smits (Purmerend) zegt dat de tweede optie –meer ruimte voor plaatselijke gemeenten– acceptatie van „onopgeloste verdeeldheid” en de „zonde van verdeeldheid” betekent. Dat zou immers betekenen dat wat in de ene gemeente goed is, is een andere gemeente als „ketterij” wordt gezien. De eerste optie (vasthouden aan landelijke afspraken) moet volgens hem wel gepaard gaan met schuldbelijdenis, bekering en het streven naar landelijke eenheid.