„Want Zijn goedertierenheid is geweldig over ons.”

Wie onder deze hemel verkeert, kan niet zondigen, noch in zonde zijn, want het is een hemel van genade, eeuwig en oneindig. Al struikelt en zondigt iemand, dan valt hij daarom nog niet uit die hemel, zelfs al zou hij er niet in willen blijven maar met de duivel ter helle willen varen, gelijk de ongelovigen doen. Al doet de zonde zich voelen, al laat de dood zijn tanden zien, al jaagt de duivel schrik aan – we hebben niets te vrezen, want de genade is sterker dan alle zonde, het nieuwe leven sterker dan de dood, God sterker en machtiger dan de duivel.

We kunnen het zo zeggen: zonde, dood en duivel zijn in het rijk van God niets anders dan de donkere wolken, die langs de zichtbare hemel drijven. Wel kunnen ze deze een tijdlang bedekken, maar ze kunnen nimmer erover heersen. Ze moeten er altijd onder blijven en de hemel over zich laten heersen. Ze verdwijnen toch in het niet. Al bijt de zonde, al verschrikt de dood, al doet de duivel zich door zijn aanvechtingen gelden – toch zijn ze slechts als wolken.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg (”Uitleg Psalm 117”, 1518)