J. en ‘Bolle’ waren bekenden van elkaar. J. ontkent dat hij het dodelijke schot heeft gelost. Het motief voor het geweld is daardoor onduidelijk gebleven, aldus het OM, dat het bewijs voor doodslag geleverd acht. Dat slachtoffer en verdachte ruzie hadden om een meisje, is niet onomstotelijk vast komen te staan.

Tegenover familieleden zou J. hebben toegegeven dat hij de dader is. Hij zegt dat hij daarbij onder druk is gezet. De moeder van J. heeft op de dag van het incident met alarmnummer 112 gebeld en in dat gesprek huilend gezegd dat haar zoon tegenover haar heeft bekend dat hij heeft geschoten. Het OM bracht dat gesprek in de rechtszaal ten gehore.

Ook tegen zijn zus zou J. hebben opgebiecht dat hij Bolle heeft doodgeschoten en dat dit niet zijn bedoeling is geweest. Later in het onderzoek heeft J.’s moeder verklaard dat haar zoon had gezegd dat hij juist níet de dader was. Uit afgeluisterde telefoongesprekken blijkt volgens de officier van justitie dat de vrouw haar zoon bij nader inzien in bescherming heeft willen nemen.

Het gebruikte vuurwapen is lang onvindbaar gebleven, maar dook in augustus op in een Rotterdams politieonderzoek. Hoe het daar terecht is gekomen, is duister gebleven. Evenmin is duidelijk hoe J. eraan is gekomen. J.’s advocaat vindt dat er veel te weinig bewijs is voor een veroordeling.

De moeder en zus van slachtoffer Bolle legden ter zitting indringende slachtofferverklaringen af. „Mijn zoon was een lieverd, hij deed geen vlieg kwaad”, aldus de moeder. „Zijn leven was zijn muziek.”