Tien jaar zijn Peter (41) en Mirelle (40) Veldhuizen getrouwd wanneer ze hun eerste pleegkind in de armen sluiten. Zelf zijn ze kinderloos. „We wilden toch graag iets voor kinderen betekenen”, vertelt Peter in hun Haagse woning.

Pleegzorg is voor het stel niet onbekend: twee familieleden van Peter hebben pleegkinderen. Alsnog denken Peter en Mirelle er lang over na of ze daadwerkelijk pleegouders willen worden. Wat is hierin Gods weg? Ze volgen onder meer een STAP-cursus en worden uitgebreid gescreend.

In 2015 is het zover. De telefoon gaat. Of Peter en Mirelle ruimte hebben voor een jongetje van peuterleeftijd met heftige problematiek. „Alleen al gebeld worden is bijzonder”, aldus Mirelle.

Wanneer de vraag komt, ligt Peter net ziek op bed. Met pijn in het hart besluiten ze nee te zeggen. Peter: „Je moet samen pleegouders zijn. Vanwege de benodigde intensieve zorg was dat op dat moment niet haalbaar. Tegelijk zeiden we tegen elkaar: Als het een baby was geweest, hadden we het wellicht wel gedaan.”

Wonderlijk genoeg wordt Mirelle de volgende dag weer gebeld. Dit keer gaat het om een meisje van zeven maanden. Het stel ervaart dat als „heel bijzonder.” „God plaatste dit kind op ons pad.”

Geleende panden

Na het meisje (nu vijf) volgen nog twee jongens (nu zes en één jaar oud). Alle drie kinderen uit een milieu dat ver afstaat van de christelijke wereld waarin Peter en Mirelle leven. „We vinden het bijzonder dat we deze kinderen een christelijke opvoeding kunnen geven. Kinderen zijn geleende panden”, vertelt Peter. „Dat voelen we extra omdat we niet de biologische ouders zijn. Het zorgen voor de kinderen is een grote verantwoordelijkheid. Het geeft ontspanning dat we het daarin van God mogen verwachten.”

Peter en Mirelle hebben door de bezoekregeling regelmatig contact met de familie van hun kinderen. Mirelle is de spin in het web: ze stelt bezoekschema’s samen, komt zorg- en bezoekafspraken na en regelt oppas voor de overige kinderen. De ouders van Peter –die in de buurt wonen– nemen die taak met liefde op zich.

Pleegzorg moet niet onderschat worden, aldus Peter. „Het gaat altijd om beschadigde kinderen. Dat uit zich vaak in hun gedrag en kan veel vergen van de pleegouder. In plaats van het kind apart te zetten, moet je het kind soms juist op schoot nemen.”

Rijkdom

Bovendien kijken van alle kanten mensen mee in de opvoeding: pleegzorg, de voogd, de familie van het kind, andere hulpverleners. Dat brengt verantwoordelijkheid met zich mee, benadrukken beiden. „Je wilt het graag goed doen”, aldus Mirelle.

Hun drie pleegkinderen noemt het stel „echt rijkdom.” „Ze nemen een belangrijke plaats in ons leven in”, zegt Mirelle. De kinderen mogen voorgoed bij Peter en Mirelle blijven wonen: het perspectief is langdurig. Peter: „Daar zijn we blij mee. Je kunt de kinderen zoveel bieden: liefde, geborgenheid, stabiliteit. We zien dat dat helend werkt.”

Pleegzorg kampt met grote tekorten

Nederland kent ruim 23.000 pleegkinderen. Pleegzorg Nederland vraagt jaarlijks tijdens de Week van de Pleegzorg aandacht voor deze vorm van opvang. Dit jaar –de vijfde editie, van 30 oktober tot en met 6 november– ligt de focus op het tekort aan pleeggezinnen. Volgens Pleegzorg Nederland neemt het aantal nieuwe pleegouders jaarlijks af. Met name voor tieners is het lastig een plek te vinden. Om het tekort aan te vullen, zijn jaarlijks 3500 nieuwe pleeggezinnen nodig. Pleegzorg Nederland lanceerde daarom woensdag de campagne ”Open je wereld.nu”.

Tijdens de Week van de Pleegzorg worden pleegouders in het zonnetje gezet. Bij een pleeggezin in Nunspeet komt donderdag een wethouder ontbijten. Verder zijn er netwerkbijeenkomsten en is er op 6 november een landelijke pleegouderdag. De aftrap was woensdag op Utrecht Centraal.