De hervormde predikant uit Capelle aan den IJssel sprak zaterdag tijdens de toerustingsdag van de Bond van Hervormde Mannenverenigingen op Gereformeerde Grondslag. Dit jaar is voor het eerst voor de naam toerustingsdag gekozen in plaats van bondsdag. De bijeenkomst in de Oude Kerk te Putten trok ongeveer driehonderd bezoekers.

Het thema van de dag was: ”Dubbele nationaliteit”. De betekenis daarvan werd aan het begin aangeduid door voorzitter J. H. Lammers. „Als je christen bent, heb je een dubbele nationaliteit. Je woont op de aarde en je thuis is in de hemel.”

Het onderwerp werd ’s morgens uitgewerkt door ds. P. D. Teeuw, hervormd predikant te Moordrecht, die enkele Bijbelse lijnen uitzette. De predikant gebruikte het verlangen van Abraham en van het volk Israël –in Egypte en in Babel– naar het Beloofde Land om aan te geven hoe christenen op reis zijn naar een beter vaderland.

Hij gebruikte het beeld van trekvogels die in de herfst naar het zuiden vliegen. „Ze vliegen niet alleen naar het nieuwe land toe. Nee, dat land zit al in hen. En als ze dan na een lange reis eindelijk aankomen, dan komen ze slechts daar waar ze innerlijk al waren. Zo is een christen. Als hij na een lange, vermoeiende reis eindelijk in de hemel komt, komt hij slechts daar waar hij innerlijk al lang was.”

Ds. Schuurman ging ’s middags in op de actualiteit. Hij zei dat christenen vaak meer door de cultuur beïnvloed worden dan ze zelf weten. Hij noemde onder andere het maakbaarheidsdenken, dat erop neerkomt dat je meent de regie in eigen handen te hebben. „Het is ondermijnend voor het geloof, voor de afhankelijkheid van God.”

Naast de „genotsobsessie” en het individualisme wees de predikant ook op het afnemend eeuwigheidsbesef in christelijke kring. „Zien we binnen de gemeente de eeuwigheidsernst niet minder worden? Maken Gods heiligheid, de realiteit van het laatste oordeel, en de mogelijkheid verloren te kunnen gaan, nog wel indruk op ons?”

Ds. Schuurman meent dat in de gemeente de vraag steeds vaker klinkt hoe je als christen leeft dan of men wel voor God kan bestaan, „terwijl dit laatste allerminst vanzelfsprekend is.”

Dat laatste nam niet weg dat de predikant veel praktische adviezen voor het dagelijkse leven gaf. Hij legde de vinger vooral bij drie concrete dingen. Het eerste ging over het werk. „Carrière maken is tegenwoordig een van de belangrijkst dingen in het leven, ook in de christelijke gemeente. Daar worden zelfs huwelijken en gezinnen aan opgeofferd. Het werk is dikwijls iemands identiteit. Is er niet iets mis als ons werk ons volledig beheerst en de thuissituatie en de kerkelijke betrokkenheid eronder lijden? We kunnen veel presteren en waardering oogsten tijdens een functioneringsgesprek, maar als we ondertussen niet leven uit wat Christus aan het kruis heeft volbracht, zijn we ontzaglijk arm.”

Als tweede punt noemde ds. Schuurman het bezit. „Het gaat erom dat we kopen alsof we niet bezitten en van deze wereld gebruikmaken alsof we die niet gebruiken, want de gedaante van deze wereld gaat voorbij.”

Het derde is de zelfverloochening, volgens de zestiende-eeuwse kerkhervormer Johannes Calvijn de hoofdsom van het christelijke leven. „Als er iemand was die zichzelf verloochende, dan was het Christus wel. Als we Zijn voetstappen drukken, blijven we niet altijd op onze strepen staan, maar kunnen we de minste zijn.”

Het leven met de Heere kan niet zonder keuzes, aldus ds. Schuurman. „Anders krijgen we een geloof zonder bekering en wordt genade goedkope genade die geen genade is.”

Op een vraag naar het afnemend eeuwigheidsbesef antwoordde de Capelse predikant dat het te maken kan hebben met het leven dat ons opeist maar ook met verschuivingen van het Godsbeeld. „Het besef wordt minder dat God vragen aan ons gaat stellen in het oordeel in plaats dat wij de vragen stellen. We moeten leren dat God God is, een God Die heilig is, Die toornt en Die gerechtigheid eist.”