De laatste keer dat de voormalige premier Theresa May haar deal met Brussel door het parlement probeerde te loodsen, in maart, kreeg ze 279 Conservatieven en een handvol anderen achter zich. Premier Johnson heeft echter een groep Conservatieven uit de partij gezet, toen die zich uitspraken voor een wet tegen de no-dealbrexit. Eén Conservatieve minister stapte toen zelfs op.

Het gaat bij elkaar om negentien voormalige Conservatieven. Premier Johnson komt daardoor nog zeker 61 stemmen te kort. Hij zou eerst de negentien moeten zien terug te winnen. Zij willen absoluut geen no-deal. In de Conservatieve fractie is er ook nog stroming van 28 brexit-enthousiastelingen die heeft geweigerd de deal die May had gesloten, te steunen. Deze groep wil eigenlijk zo min mogelijk regelen met Brussel, maar lijkt gematigder de afgelopen tijd. Een flink aantal zou bereid zijn de nieuwe brexitdeal te steunen.

De gedoogpartner van Johnson in het parlement is de DUP, de partij van de fel pro-Britse unionisten in Noord-Ierland. De DUP heeft tien zetels, maar het lijkt zinloos daar aan te kloppen. De partij is faliekant tegen, omdat ze geen andere status wil voor Noord-Ierland dan de rest van het Verenigd Koninkrijk.

De Britse premier zal net als zijn voorganger moeten aankloppen bij Labour-afgevaardigden die voor de brexit zijn, maar een no-deal vrezen. Er zouden hier volgens Britse media mogelijk ruim twintig Labour-parlementsleden voor te porren zijn. Maar May probeerde dit eerder en slechts vijf Labour-parlementsleden stemden voor haar deal.

Er zijn ook nog mogelijk vier of vijf onafhankelijke parlementariërs voor de brexitdeal. Vier van hen waren namelijk al voorstanders van Mays deal. Dan zijn er nog twee gevallen waar Johnson een beroep op zou kunnen doen, een lid van de pro-Europese LDP (Liberaal-Democraten) die wel voor de brexit voelt, Norman Lamb, en Jo Johnson, de broer van de premier die in maart nog tegen stemde.