De dozen van het middageten staan nog in de gang van het CAWU-onderwijscentrum. „Op woensdag hebben we altijd kusjahri-dag”, zegt Lori Lawson, de Amerikaanse directrice van het instituut. Kusjahri is een beroemd Egyptisch pasta-gerecht met kikkererwten, gebakken ui en tomatensaus. „Een lokale winkelier is zo aardig om ons dit eten elke week te doneren.”

Het onderwijscentrum is niet heel groot, maar het biedt voorlopig voldoende ruimte aan de 22 studenten die zich hebben aangemeld en de lessen volgen. Het centrum bevindt zich in een voormalige villa, op een rustige plek in de wijk Maadi in Caïro. Het telt drie lokalen, een kamer van de directrice, een keukentje en toiletten. Naar Nederlandse maatstaven ziet het er nogal sober en ouderwets uit, geen blinkende digiborden of i-pads, maar het is schoon en praktisch.

Het instituut is opgezet vanuit het Center for Arab-West Understanding, een ngo die zich inzet voor dialoog tussen de Arabische en Westerse wereld. Het doel is om betaalbaar onderwijs te verzorgen dat een internationaal erkend diploma oplevert.

„Ik vind het fijn dat de leraren ons hier eerst de basisvaardigheden leren en ons helpen in de voorbereiding op het IGCSE-examen”, zegt de Ethiopische Sara (22). Ze doelt op het ”Internationaal Algemeen Certificaat voor Voortgezet Onderwijs”, dat wordt erkend door topuniversiteiten en werkgevers wereldwijd.

Het certificaat vergroot ook hun kansen op een beurs van een van de internationale universiteiten in Caïro.

Sara’s ouders komen beiden uit Ethiopië. „Ik ben echter geboren in Sudan. In 2005 weken we om politieke redenen uit naar Egypte.” Ruim twee jaar was ze niet in staat onderwijs te volgen. Uiteindelijk kon ze naar de vluchtelingenschool, maar het niveau lag daar laag. Bovendien is deze school niet geregistreerd bij het Egyptische ministerie van Onderwijs, waardoor het diploma van de school niet wordt erkend. Via een vriendin hoorde Sara van het zojuist gestarte CAWU-onderwijscentrum. Tot dusver heeft ze geen spijt dat ze haar middelbare schoolopleiding hier vervolgt.

De eveneens Sudanese Gamer is zonder papieren toegelaten tot het onderwijscentrum. Als 14-jarige jongen werd Gamer door zijn ouders naar een kostschool in Kenia gestuurd, maar die opleiding moest hij afbreken nadat hij was gebeten door een insect. Hij werd daardoor zo ziek dat hij terug moest naar Sudan. Na zijn herstel bleek de school in Kenia gesloten.

In de regio waar Gamer in Sudan verblijft, Zuid-Kordofan, is het niet mogelijk naar school te gaan. Het is een conflictgebied op de grens met Zuid-Sudan, dat geregeld wordt gebombardeerd door het Sudanese leger. „Zodra de militairen een school zagen, bombardeerden ze die”, stelt Gamer. De hoop om ooit nog zijn school af te maken leek daarmee vervlogen.

Gamer besluit uiteindelijk in zijn eentje naar het noorden van Sudan te trekken. Daar adviseren verschillende mensen hem om naar Egypte te gaan. Hij volgt het advies op, waarna hij in 2016 in Egypte aankomt. Op een dag ontmoet hij daar Lori Lawson, die hem laat weten te blijven dromen van school omdat er een onderwijscentrum wordt opricht. Zijn wens is om uiteindelijk weer terug te gaan naar zijn geboorteland om zijn volk te helpen.

Het onderwijsinstituut staat nog in de kinderschoenen en er zijn nog heel wat financiële en administratieve hobbels te nemen, maar het begin is veelbelovend. „God is in Zijn goedheid zo snel deuren aan het openen dat we het niet bij kunnen houden,” zegt Lawson. Zo verklaarde een Nederlandse kerk zich bereid garant te staan voor het salaris van de schoolkok.