Maar nee, we blijven bij elkaar. Voor de gezelligheid? Of –heimelijk– voor de veiligheid, in die griezelig eindeloze verlatenheid. Een poosje schommelen op zo’n beest is best, maar we houden het wel graag onder controle.

De file zal er niet zijn vanwege reparaties aan het wegdek. Misschien zijn het de dieren zelf die kuddegedrag vertonen, zich niet storend aan wat hun berijders willen. Misschien is dit de officiële kamelenroute, K1, compleet met haarspeldbochten. Op weg naar het optrekje rechtsboven dat daar –hoeveel eeuwen terug wel niet– lukraak lijkt te zijn neergezet.

Vooraan splitst de weg zich even. Even later is het invoegen geblazen. Voor wie de blakerende hitte te veel wordt: daar links is een afdakje. Kan kameel even in de schaduw worden geparkeerd.

Maar steeds blijft die vraag zich opdringen: waarom staan ze nu juist hier, in deze rij? Ach, natuurlijk, dat moet het zijn: alleen hier hebben de opzittenden ‘bereik’. Voor hun mobiel, hun levensdraad, verbinding met het echte leven. Wie wat zandkorrels te veel naar links of rechts stapt, raakt er maar zo buiten. Dus rap teruggeschommeld. Wie weer bereik heeft, kan maar zo een sms’je binnenkrijgen: Welkom in de Geciviliseerde Wereld.

Kuddegedrag.