Weerspiegelt de foto op de omslag van het boek de realiteit? Nee: de jongen die met ontbloot bovenlijf op een boot zit oogt gezond, maar is in werkelijkheid ernstig ziek en heeft nog kort te leven. Ja: de lach op het gezicht van Peter (1982-2002) weerspiegelt wat hij zich voornam nadat op zijn zestiende leukemie bij hem was vastgesteld. „Ik wil iedere dag leven alsof het mijn laatste is”, vertelde hij zijn vader, Johan Massier.

Laatstgenoemde bundelde de blogs die hij schreef op familieberichten.nl in ”Levenskunst”. De titel geeft de kern van Massiers relaas weer. Zijn zoon knokte uiteindelijk niet tegen zijn levensbedreigende ziekte, maar hij vocht voor zijn leven en voor de kwaliteit ervan. De auteur liep tijdens het schrijfproces als het ware opnieuw de weg die hij met zijn zoon ging tijdens diens ziekteproces. Dat was helend, al kent het verliezen van een geliefde geen verleden tijd. Massier hoopt dat zijn boek mensen een weg helpt vinden in het leren leven met het verlies dat zij leden en lijden. Wat een onschuldige voetbalblessure leek te zijn, bleek een agressieve vorm van kanker. En daarmee belandden Peter, zijn ouders en zus Ester in een achtbaan die z’n weerga niet kent.

”Levenskunst” is een aangrijpend en persoonlijk relaas dat bestaat uit bijdragen van twee, drie pagina’s. Massier schrijft in de ik-vorm en heeft de gave het leven tussen hoop en vrees, de vele vragen en gevoelens van onzekerheid en machteloosheid dicht bij de lezer te brengen. Ouders van wie een kind kanker kreeg, zullen zich herkennen in de spanningen die het wachten op uitslagen met zich meebrengt, in de pijn bij het zien van je kind dat lijdt. Lijden dat met hoofdletters geschreven moet worden.

Massier verhaalt over het leven van alledag. Een leven dat volledig op zijn kop is gezet door Peters ziekte en nooit meer hetzelfde zal zijn. Het gaat over ziek zijn, kuren, bloedwaarden, levensbedreigende infecties, herstel, terugkomst van de ziekte, hopen tegen beter weten in en over berichten die als mokerslagen aankomen. Maar er is meer: de goede verstandhouding tussen Peter en zijn ouders, vrienden, vakanties, films, theater en het organiseren van een groot feest op Peters laatste verjaardag.

Peters missie was beter worden. Hij hield een rotsvast vertrouwen in de goede afloop. Massier stond er versteld van hoe zijn zoon negatieve gedachten wist om te zetten in positieve energie. Peters moed gaf hem regelmatig kracht om door te gaan.

In de beginfase van Peters ziekteproces hing Massier zijn toga aan de wilgen, omdat deze ging knellen. De voormalige dorpsdominee werkt nu als coach en leert mensen onder andere te leven met verlies. Hij citeert in ”Levenskunst” één keer Augustinus en verder vaak teksten van popzangers. Bijbelteksten ontbreken. Gods Naam wordt een aantal keren leeg gebruikt en daarnaast regelmatig gekoppeld aan het woord dank.

Peter was niet bang voor de dood. Hij is niet opgevoed met het beeld van een Rechter die aan het eind van zijn leven over hem oordeelt, schrijft zijn vader. Peter koos zelf het moment van zijn levenseinde. In de dagen ervoor keek hij samen met zijn vader voor de laatste keer naar de registratie van een theatervoorstelling. Iedere keer dat zijn vader daarna anderen moest vertellen dat zijn zoon was overleden, kraste deze werkelijkheid zich dieper in zijn ziel.

Levenskunstenaar, Peter Massier; uitg. Massiercoaching.nl; 144 blz.; € 19,95