De Joodse staat voerde oorlogen tegen de Palestijnse Hamas en de Libanese Hezbollah, die enorme verliezen werden toegebracht. Het waren echter steeds deze door Israël verslagen vijanden die victorie kraaiden en door de internationale media werden geportretteerd als de feitelijke winnaars. Israël kon weliswaar op militaire wijze oorlogen winnen, maar had die in de ogen van de publieke opinie verloren. Dat is de kracht van psychologische oorlogsvoering.

Iran is sinds maanden bezig de spanningen in de Arabische Golf op te voeren. In het Midden-Oosten vrezen velen dat een nieuwe oorlog uiteindelijk onvermijdelijk zal zijn.

BBC Arabic voerde onlangs een onderzoek uit onder 25.000 Arabieren dat opmerkelijke resultaten te zien gaf. Het bleek namelijk dat Arabieren over de gehele linie de Amerikaanse president Trump als een veel grotere bedreiging voor de vrede zagen dan de ayatollahs in Teheran. Slechts 12 procent van de ondervraagde Arabieren had een positieve opinie over Trump. Hij legde het hiermee af tegen Poetin, die 28 procent wist te scoren.

In mei 2018 had Trump zich teruggetrokken uit het nucleaire verdrag met Iran. Dat ging gepaard met een nieuwe ronde van Amerikaanse economische sancties tegen dat land. De bedoeling was om, in Trumps woorden, „maximale druk” uit te oefenen op het Iraanse regime om zo Iran te dwingen weer plaats te nemen aan de onderhandelingstafel. Iran zou zich hiertoe uiteindelijk genoopt zien, omdat het land in een isolement terecht was gekomen. Het lijkt er echter steeds meer op dat juist de Verenigde Staten internationaal geïsoleerd zijn geraakt. Dit is voor een belangrijk deel te wijten aan de Democratische Partij in de Verenigde Staten én Europese leiders. Deze beide groepen worden zo verblind door hun afkeer van Trump, dat ze diens beleid tegen de Iraanse ayatollahs actief tegenwerken. Dat betekent in de praktijk dat ze bereid zijn het Iraanse regime in het zadel te houden.

De EU gaat er prat op dat ze een ”waardengemeenschap” is, maar in Brussel liggen weinigen wakker van bijvoorbeeld het feit dat in Iran homoseksuelen aan kranen worden opgehangen. Ook de veelvuldige oproepen uit Teheran om Israël volledig van de kaart te vegen, kunnen steevast rekenen op een oorverdovende stilte in Europese hoofdsteden.

Veel Europese politici en leden van de Amerikaanse Democratische Partij zijn ervan overtuigd dat er in Iran twee groepen tegenover elkaar staan. Enerzijds de conservatieven, die Iran in een isolement willen houden. Daar tegenover de gematigde krachten, die Iran willen openen naar de wereld.

Het nucleaire akkoord symboliseerde deze nieuwe Iraanse openheid en was een slag in het gezicht van de Iraanse conservatieven. Het steeds herhaalde argument luidt dat het beleid van de Amerikaanse president Trump juist de Iraanse conservatieven versterkt terwijl het de positie van de gematigde Iraanse president Rohani heeft verzwakt. Degenen die dit argument hanteren, blijkt het weinig te deren dat onder de gematigde Rohani de vervolging van religieuze minderheden in Iran aanmerkelijk is toegenomen.