Er is inderdaad weinig moeite voor nodig om het voornemen van de Calvijndirectie af te serveren. Betutteling past niet in een moderne maatschappij waar de persoonlijke autonomie wordt gekoesterd. Verworvenheden opgeven? Kom nou.

En toch. In een debatserie, georganiseerd door Apeldoornse kerken, ging het afgelopen woensdag over de ziel. Die ziel raakt uit beeld, waarschuwden de sprekers, en dat heeft grote gevolgen. De buitenkant van een mens is nadrukkelijk aanwezig, maar het innerlijk lijkt naar de achtergrond te verdwijnen.

Over dat innerlijk heeft ook het Zeeuwse schoolbestuur het als er een link wordt gelegd tussen de ziel en de smartphone. Dat de mobiele telefoon een mens niet socialer maakt en dat het apparaat de leerprestaties niet ten goede komt, zijn belangrijke noties.

De schade die internet –via de smartphone– berokkent aan de ziel van jongeren –en volwassenen– wordt terecht door de Calvijndirectie op de eerste plaats gezet. Bedenkelijke muziek, films en sportwedstrijden snoepen kostbare genadetijd op en staan een geestelijke relatie met God in de weg. Dan is er inderdaad alle reden om de alarmbel te luiden.

De afleidende macht van moderne media is enorm. De Amerikaanse communicatiewetenschapper Neil Postman durfde ooit al de stelling aan dat de televisie de mogelijkheid vergroot om onszelf kapot te amuseren. Dat is met de smartphone niet minder geworden. Over schadelijkheid voor de ziel gesproken.

Waarschuwingen als deze klinken al veel langer. Een smartphoneverbod in het onderwijs is ook niet nieuw. Veel scholen reguleren het gebruik van het mobieltje. Dat varieert van opbergen tot niet zichtbaar bij zich dragen van het toestel. De Evangelische Hogeschool in Amersfoort gaat al een jaar als beeldschermvrije school door het leven, en docenten én studenten zijn er blij mee, stelt de directie daar.

In Zeeland heeft de schoolleiding ouders nu gevraagd de voorgestelde maatregel te steunen, omdat een smartphoneverbod anders niet handhaafbaar is. Op die manier kán het snel gedaan zijn met het plan. Want „een mobieltje is toch zo handig, mijn kind kan niet zonder en we leven niet meer in het stenen tijdperk.” Dat zijn pragmatische en dus oppervlakkige argumenten.

Met regulering op zich is de strijd niet gewonnen. Daarvoor is iets fundamentelers nodig. Daarbij komt het innerlijk om de hoek kijken. En hoge –maar o zo belangrijke– zaken als bekering en vreemdelingschap. Vanuit dát besef zouden ouders het smartphoneverbod op school ten minste een eerlijke kans moeten geven. En op die manier krijgt het Zeeuwse plan een ziel.