Mirjam Bos werkt bij mensenrechtenorganisatie Jubilee Campaign als teamleider Pakistan en kwam zodoende regelmatig in dat Aziatische land. Ze ontdekte dat de meeste christenen daar behoorden tot de laagste regionen in de samenleving. „Juist christenen zijn in het islamitische Pakistan dikwijls het slachtoffer van discriminatie. Vanwege hun afwijkende leefwijze vallen ze in de dorpsgemeenschap uit de toon. Christenen zijn tweederangs burgers en worden soms met de nek aangekeken. Ze worden gezien als minder en soms als onrein.”

Processen

Ze stelt dat veel moslims in Pakistan bovendien geloven dat een gewelddadige jihad ten opzichte van deze „ongelovigen” geboden is. „Het gevolg is dat juist zij vaak beschuldigd worden van allerlei misdrijven. Velen van hen kunnen niet lezen en niet schrijven en kunnen daardoor in crisissituaties niet goed voor zichzelf opkomen.”

Het kan gaan om geldkwesties maar ook om godsdienstige zaken. De bekendste christen die in een Pakistaanse cel zat, was Asia Bibi. Ook zij was ongeletterd. Zij werd ter dood veroordeeld wegens godslastering. In hoger beroep werd ze vrijgesproken. Inmiddels is naar ze naar Canada vertrokken. Andere christenen zijn minder gelukkig.

Insecten

Dat geldt bijvoorbeeld voor een zus van Paul, de man van Mirjam Bos. Zij werd in 2014 ter dood veroordeeld na een aanklacht van blasfemie. Ze zou beledigende tekstberichten over de profeet Mohammed hebben verstuurd. Ze tekende beroep aan tegen het doodvonnis maar wacht al vijf jaar op de behandeling van haar zaak door het gerechtshof in Lahore. Paul vertelt dat ze in dezelfde gevangenis verblijft als waarin Asia Bibi zat en dat Saif-ul Malook, die de zaak van Asia Bibi behartigde, ook haar advocaat is.

Paul (schuilnaam) is eveneens van eenvoudige komaf. Zijn ouders werkten op het land en woonden in de christelijke wijk van een Pakistaans dorp. Hij was intelligent en kreeg de kans om bij zijn oom in de stad te gaan wonen en daar te studeren. De kerk heette hem hartelijk welkom en hij kreeg een goede baan aangeboden. „God heeft me gezegend”, zegt hij.

Mirjam Bos ging naar Pakistan voor de rechten van christenen en raakte met name onder de indruk van het lot van hun kinderen. Eén specifieke gebeurtenis maakte diepe indruk op haar. Ze was op een feest bij een christelijk gezin in Pakistan en zag drie kinderen in een hoekje staan. Ze zagen er slecht uit. „Hun haar was ongekamd en er zaten insecten in. Hun ongewassen kleding vertoonde gaten. Iedereen was blij maar zij niet. Ik realiseerde me ineens dat deze kinderen geen toekomst hadden.”

Ze valt even stil en vervolgt dan: „Ik kreeg het in mijn hart om hen te helpen. Door middel van sponsoring konden ze op een christelijke school geplaatst worden. Die jongen, Daud, is nu de slimste van de klas.”

Sponsoring

Het voorval was de aanleiding voor de oprichting van stichting Teach The Childre, die al even acctief is, maar op 31 mei officieel is opgericht.

De drijvende krachten zijn Paul en Mirjam Bos. Ze hebben inmiddels dertig kinderen kunnen sponsoren.

Het echtpaar gaat regelmatig naar Pakistan om gezinnen van christenen te bezoeken. Paul regelt de inschrijving van de kinderen bij de school, zorgt voor de kostadressen waar de leerlingen kunnen wonen en levert de informatie voor de website aan.

Paul: „Ik ben blij dat ik een goede opleiding heb kunnen volgen. Dat wens ik toe aan alle kinderen van christelijke Pakistani.”